درباره من

کُرد بود،
از اون اصیلاش...
یه وقتایی که می‌خواست بگه
فلانی خیلی آدم خوبیه و
دوست داشتنیه و
حسابی به دل می‌شینه و
تو بگو عشقه اصلا،
می گفت:
" چَنی عزیزه؟! "
این "خیلی عزیزه" گفتناش
کلی معنا داشت واسه خودش...
می‌گفت وقتی یکی عزیزه و
عزت داره،
جاش همیشه سرِ چشم آدمه،
مثل عشق،
مثل دوست داشتن،
مثل قرآنی که جاش سرِ طاقچه ست...
آدمی که عزیزه
حرفش خریدار داره،
نازش خریدار داره،
حرمت و احترام داره
وجودش برای همه،
اگه باشه محبتش توی دلاست،
نباشه دلتنگیش...
خودِ خدام هواشو داره
انگار همیشه و همه جا!
می گفت...
اصلا ولش کن این حرفارو،
تا حالا بهت گفتم
چنی عزیزی برام؟!
 

درج شده در تاریخ ۹۹/۱۲/۱۰ ساعت 09:44

کاربران آنلاین (0)