درباره من

درحسرت یک نعره ی مستانه بمردیم

ای وای از آن شهر که دیوانه ندارد /
صد عقل به مسجد شد و خمخانه ندارد /
((در حسرت یک نعره ی مستانه بمردیم/
ویران شود این شهر که میخانه ندارد )) /
درخویش تپیدیم ولی داد فزون شد/
بیداد ز دادی که غم خانه ندارد/
دیوانه ترین مردم شهرم ، توکجایی؟/
تا فاش بگویم چوتو افسانه ندارد/
گیسوی بلندت همه شب ماه نهان کرد/
آن مو که تورا هست دمی شانه ندارد؟/
نغزی به مثل گفت همان طره ی زلفت/
گر روز شود شمع تو پروانه ندارد/
ما دلشدگان خیل اسیران شماییم/
این خیل دریغ از تن و کاشانه ندارد/
چون باز کنی پرده ز رخسار بگویی:/
این دام پر از صید چرا دانه ندارد/
صالح که غزل گفت به تهییج تو لوتی/
طاهر نشود تا می مستانه ندارد_  
 

درج شده در تاریخ ۹۳/۱۰/۰۵ ساعت 00:54

کاربران آنلاین (0)