تو صیه های امام علی ( ع )

ما انسان ها در طول زندگی به چیزی های مختلفی امیدوار می شویم. مثلا کسی که در تنگنای مالی قرار گرفته است امیدش به آن وامی است که قرار است فلان بانک یا مؤسسه ی به او پرداخت کند. اما به راستی آیا می توان به این امور امیدوار بود؟

حضرت علی (علیه السلام) در حکمت 74 نهج البلاغه، بیان زیبایی دارد که با مطالعه ی آن افق تازه ای به روی ما گشوده خواهد شد. آن حضرت می فرماید:

«أُوصِیکُم بِخَمسٍ،  لَو ضَرَبتُم إِلَیهَا آبَاطَ الإِبِلِ لَکَانَت لِذَلِکَ أَهلًا»:  شما را به پنج چیز سفارش م‏کنم که اگر برا آنها شتران را پر شتاب برانید و رنج سفر را تحمّل کنید سزاوار است:

1 - «لَا یَرجُوَنَّ أَحَدٌ مِنکُم إِلَّا رَبَّهُ» کس از شما جز به پروردگار خود امیدوار نباشد؛

2 - «وَ لَا یَخَافَنَّ إِلَّا ذَنبَهُ» و جز از گناه خود نترسد؛

3 - «وَ لَا یَستَحِیَنَّ أَحَدٌ مِنکُم إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَا یَعلَمُ،  أَن یَقُولَ لَا أَعلَمُ» و اگر از یک سؤال کردند و نم‏داند، شرم نکند و بگوید نم‏دانم؛

4 - «وَ لَا یَستَحِیَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَم یَعلَمِ الشَّی‏ءَ أَن یَتَعَلَّمَهُ» و کس در آموختن آنچه نم‏داند شرم نکند؛

5 - «وَ عَلَیکُم بِالصَّبرِ فَإِنَّ الصَّبرَ مِنَ الإِیمَانِ کَالرَّأسِ مِنَ الجَسَدِ،  وَ لَا خَیرَ فِی جَسَدٍ لَا رَأسَ مَعَهُ  وَ لَا فِی إِیمَانٍ لَا صَبرَ مَعَهُ»[1] و بر شما باد به شکیبای، که شکیبای، ایمان را چون سر است بر بدن و ایمان بدون شکیبای چونان بدن ب‏سر، ارزش ندارد.[2]

[1] . ترجمه ‏شرح‏ نهج ‏البلاغه (ابن‏میثم)، ج 5، ص 478.

[2] . ترجمه ‏نهج ‏البلاغه (دشت)، ص 641.