ترس

می گذاری با تو باشم ؟

چشمانم را باز کنم تو باشی .... ببندم باز تو درونش باشی

اجازه می دهی ابدیت را برایت جاودانه کنم ؟

می توانم دستانت آن دو دست آرامش بخش و گرم را نوازش کنم ؟

می گذاری قلبم سرای عشق باشد و خانه امن تو ؟

می شود تو را ستایش کنم ؟

اجازه هست نفس هایت زنذگی را به من دهند..........

چقد اجازه چقد رخصت دارم که از تو بخواهم ولی چرا؟

چرا ؟تا تو می آیی ابروهایم درهم و صدایم بم می شود و می گوییم حوصله ندارم برو بگذار برای روزی دیگر ....

چه حکایت عجیبیست ترس ...

ترس نخواستنم ....

ترس از نبودنت ........