دلنوشته های خودم

غمم را با هزاران شادی جمع بستم بازهم غم هست همان غم دیرینه ...
عاقبت میمیرد دلی که هر لحظه دلتنگ میشود و میشکند ...
دلی شکسته از کنایه های وقت و بی وقت نا اهلان ...
نمیدانم با چه زبانی بگویم غمگینم که بدانند غمگینم و بخوانند غمگینم و بفهمند غمگینم ....
آهسته آهسته میشکنم در خود و سکوت تنها فریادم ...
غم من غم نیست درد است دردی دیرینه از زخم تنهایی....