نه نمیدانی...

 

 

 

نـــه نمیــــدانــــی!

هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد

پشتــــــــ ایـن چهــــره ی آرام

 

در دلــــــــــم چــه مـی گـذرد!

نـــه نمیــــدانــــی!

هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد

ایـــن آرامــش ظــاهــر و ایــن دل نــا آرام

چقــــدر خستـــــــه ام میـــکنــد

 

 

 

دلگیرم

از دنیآ و روزگآرش

از بی کسی هآ و سکوت هآ!

این منم که اینگونه خسته ام

منی که همیشه خوب بودم و خندآن

منی که خنده هآیم مثآلی بود به مثآل ضرب المثل!

نمی توآنی بفهمی و البته عجیب هم نیست برآیم!

چون تـو، من نیستی!

پس لطفا قضآوتم نکن

سربه هوانیستم

اماهمیشه چشم به آسمان دارم

حس عجیبی است دیدن همان آسمانی که

شاید توچند لحظه پیش به آن خیره شده باشی

 

گفتی محبت کن برو / باشد خداحافظ ولی

رفتم که تو باور کنی / دارم محبت می کنم . . ..

 

دلامون بزرگه تنگش نکنیم

زندگی آسونه سختش نکنیم

رفاقت قشنگه ترکش نکنیم

 

آدمای دنیای من فعل هایی را صرف میکنند که برایشان صرف داشته باشد!

 

بغض هایم را به آسمان سپردم...

 

خدا به خیر کند باران امشب را..

 

صداقت؟. یادش گرامی

غیرت؟.. به احترامش یک لحظه سکوت

معرفت؟.. یابنده پاداش میگیرد

مرام؟.. قطعه ی شهدا

عشق؟ .. از دم قسط

 

واقـــعـــ ـا به کــــــجــ ـــــا چــــنــــ ـیـــــــن شـــــتـــ ــابـــــا ن؟؟؟

 

 

 

خــــوشبخـــت تـــــرین آدم هــــا ؛

اونــــایـــی هستــــن کــــه ایـــن جمـــله رو میشنـــوند :

عیــــــب نــــداره،

با هـــــم درستـــــش میکنیــــم !!!

 

 

 

گفتی محبت کن برو / باشد خداحافظ ولی

رفتم که تو باور کنی / دارم محبت می کنم . . ..

 

بــــرای ِ هــر کـس کـه رفــتـنی سـت ،

فــــقـط بــــایــــد ..

کنــــار ایــستــاد ..

و ..

راه بـــــاز کـــــرد !

بــه هـمـیـن ســـادگــــی

 

 

گـاهـ بــایـد رفـت

و بعضـ چیــزهــا بـردنـ را ، بــا خــود بــرد !

مثل یــــــاد

مثل غــــرور

و آنـچـ ه مـانــدنـ ستـــــــــــــ را ، جـــا گــذاشتــــــــــ

مثـل خاطــــــــــــــره

مثـل لـبخنــــــــــد..

 

 

 

 

پایان راه کاملاً پیداست!

می دهم قابش کنند

کنایه هایت را به رسم یادگاری.

و به همان دیوار میاویزمش!

جای همان دستخط تماشائی . . .

خداحافظ