اشک را باید ریخت

اشک را باید ریخت
فاصله را فهمید
وبه غم اندیشید
به خودم شک د ارم
مرده ام یا زنده
نکند من روحم
زندگی تحدید است
چه دروغی گفتم
زندگی شیرین است 
آرزو یک رویاست 
آرزو یک کابوس 
آرزو تردید است 
این حقیقت دارد 
که حقیقت تلخ است 
واقعیت این است 
گر بگویم حرفی 
بلبلی می رنجد 
پس سکوت باید کرد 
بهترین راه این است 
وسعت قلب مرا میفهمی 
خواسته من این است
و چه اندازه دلم غمگین است 
من برای همه کس
هیچکس برای من 
بدترین حادثه شاید این است 
سیبی افتاد زمین 
لحظه پایان است 
شعر هم رفتنی است 
واژه هم مینالد
و تمام سخنم 
در سکوت میماند