( مطلبی که وقتی خوندمش اشک توچشام جمع شد )

به غسالخانه نبرید مرا !

من از مرده شورها میترسم

آنها عاشق من نیستندکه نوازشم کنند ؛ میترسم کبود کنند تمام تنم را …

بگویید او خودش بیاید ، بگویید خودش کفنم کند ، رو به قبله نه رو به آغوشش …

بگویید ببندد چشمانم را و لبانم را …

نه نه نگذارید ببوسد لبهایم را، شنیده ام شگون ندارد …

بگویبد جای اذان و دعا نامش را آنقدر در گوشم تکرار کند

 شاید این دم آخری ایمان آوردم به خدا …

بگویید خودش خاک بریزد روی تنم

بریزد و برود ، برود و دیگر نیاید. آخر وقتی هست دل مردن ندارم !

همین !!!

تمام شدند حرفهایم

اگر نیامد فقط و فقط به او بگویید

همین خیابان ها ، یاد قدم هایش ، همین پنجره ها قاتل جانم شدند …

او بی تقصیر است ، یکوقت عذاب وجدان نگیرد !

عشقم فقط کمی ، کمی دیر آمد …