با سلام وعرض ادب خدمت دوستان بزرگوارم

دو روز پیش دوستانی که داشتم بنا به دلایلی از سایت خداحافظی کردند

این دوستان مثل اعضای خانواده من بودند. من شاهد خداحافظی این دوستانم بودم تصمیم گرفته بودم دیگه مطالبی نزارم و از سایت کم کم خداحافظی کنم .

ولی دوستانم در این مدت منو شرمنده کردند در نظرات و پیامهای خصوصی با لطف و محبتاشون بهم روحیه دادند و خواستند که دوباره فعالیتمو ادامه بدم و دوستان دیگر رو برگردونم

من امشب برگشتم چون هم شب جمعه است و غروبهای انتظار و هم ولادت خورشید هشتمه

عهد بستم هر پنجشنبه برای امام زمان مطلب بزارم

چون شنبه گناه میکنیم

یکشنبه  گناه

دوشنبه گناه

سه شنبه گناه

چهار شنبه گناه

پنجشنبه گناه

جمعه  الهم عجل لولیک الفرح

خودمون قضاوت کنیم

این روز  مصادف با ولادت هشتمین خورشید  ولایت هست

و خبر خوش اینکه مهندس علیرضا رستمی کیا و حامد رستمی کیا و آقای حسام محمدی امروز به جمع ما برمیگردند

در ضمن اینم بگم امروز مراسم جشن عروسی خواهر  حسام هست

و گفته فردا به سایت برمیگرده .

بوی خوش کدام بهار است که شامه زمین را می‏نوازد؟

هوای پیراهن کدام یوسف است، که دنیا رابه سرمستی فرا خوانده است؟

این همه پروانه شناور در هوای عشق، زاده کدام لبخند است؟

آری! رستاخیز عشق است.

زمین، به مهمانی آسمان می‏رود. اهالی ملکوت، کجاوه هدایت را به دوش گرفته

‏اند.

دسته دسته ستاره، پشت در خانه موسی بن جعفر علیه‏السلام صف کشیده‏اند تا رضای الهی را در رضای تو بجویند.

خورشیدی از دامان «نجمه» طلوع کرده است تا سرنوشت تاریک دنیا را به روشنایی و روز برساند.

خوش آمدی ای هشتمین خورشید!

تو آمدی تا پرندگان خوش الحان، آشیان گزیده بر شاخسار نگاهت، دنیا را زیر پر و بال سعادت بگیرند.

تا در تاریکنای دنیا، آفتاب لبخندت، «شمس الشموس» لحظه‏های بی‏کسی انسان باشد.

تو در ادامه مهربانی خدا در مقدس‏ترین دقایق موعود، زاده شدی، تا خواب تمام باغستان‏های عقیم، از عطر نفس‏های تو، به شکوفایی و رویش برسد.

شور آمدنت، چه رستاخیزی بر انگیخته در چهار گوشه عالم! درختان صف به صف، شکوه جاودانه آمدنت را به تماشا ایستاده ‏اند و آبشارها، قد کشیده ‏اند زلالی و سرفرازی نگاهت را.

جاده‏ ها، شوق رسیدنت را، سراسیمه دویده‏ اند.

 بوی تو وزیدن گرفت و تمام گردنه‏ها به سمت مدینه چرخیدند. تمام دشت‏ها پیراهن گل به تن کردند.

نزول جاودانه مهربانی‏ات، بر شوره‏زار غربت و تنهایی زمین، خجسته باد.

به پای بوس نگاهت...

خاک، بوی قدم‏هایت را حس کرد و آسمانی شد.

 قاصدک‏ها، تادورترین سرزمین‏ها را، چرخیدند و مژده آمدنت را به چشم‏های تشنه رساندند.

خاک، قدم گاه قدم‏های ملکوتی تو شد و فرشته ‏ها، زایر همیشگی‏ات تا به هر بهانه، به زیارت چشمان روشنت بیایند و بوی خوشت را برای آسمان‏ها سوغات ببرند.

چقدر دوست داشتنی است روزهای آمدنت!

کاش می‏توانستم هر سال، روز تولدت را در حرم نفس بکشم!

شب تولد تو که می‏شود، حرمت از آسمان پر ستاره نیز پرستاره ‏تر می‏شود.

چقدر آدم اینجاست که در هفت آسمان، غیر از تو ستاره‏ای ندارند.

تو امشب به دنیا آمدی تا ستاره همه بی‏ستاره‏ها باشی؛

آری ! حَرَمت، قبله دل‏های شکسته است، عالَم، با همه نگرانی‏ها و غم‏هایش، همین که دلش را به پنجره فولاد تو گره می‏زند، آرام می‏گیرد.

این را بارها از کبوترهای حرمت شنیده‏ام.

آقا! مرا کبوتر گنبدت کن، سرگردانی ام را سامان ببخش.

 یا امام رئوف! من به محبت و ولایت تو پناه آورده‏ام. مرا از هوای دل‏انگیز ولایت، سرخوش کن.

سلام ضامن آهو! دل شکسته من، به پای بوس نگاهت غریب می‏آید...

فرشته‌های سلام، از دهانم جان می‌گیرند و به سمت دست‌هایت جاری می‌شوند.

شکوفه‌های تهیت، به ذکر نام بلندت، گل می‌کنند در دهانم.

... و من ایستاده‌ام.

ایستاده‌ام در بلندای خواستن‌ها و رسیدن‌ها، آنگاه که چشم‌هایت، چتر مهربانی هر آهوی رمیده است.

از زلال جاری شمس، کاسه کاسه نور می‌نوشم و فاصله‌های نرسیدن را به پای دل، در طرفه العینی زیر پا می‌گذارم.
 

در دهانم یاخته‌های بهشتی، به او می‌خوانندم. باید که پنجره‌ای به حضور بگشایم!

... و «یثرب» تو را خندید تا آمدنت را مناره‌ها به مناجات بنشینند و کوه‌ها و کرانه‌ها، قامت کشند.

میادین و مضامین، در خودشان نگنجند و سکوتی دل‌انگیز، آمدنت را فریاد زند.

با شب بگویید که بام سرزمین ما را دامن بتکاند که شمس دل‌ها طلوع کرده است.
 

از مدینه تا مرو صدای هلهله فرشته ها زمین را به بازی گرفته بود آسمان ایستاده بود و خدا آفرینش خویش را تماشا می کرد.

به گهواره اش کهکشانها را تکان بده که زمین را یارای ایستادن نیست.

کیست اینکه نامش را علی می گویند و کنیه اش را ابوالحسن؟

کودکی که مدینه را منور می کند و توس را به برکت گامهایش پایتخت شیعیان جهان .

ای معصوم تر از نگاه باران! آسمان مدینه را به شهر ما هدیه کرده‌ای و عشق را برای ما به ارمغان آورده‌ای می ستایم قدمگاهت را که …

هفت طاق آسمان را به ضرب می کشانم و ماه را برای دف زدن پایین می کشم. اینها هنوز ابتدای جنون من است که عاشقانه کلمات را به بند می کشم و رگهای منجمد خیال را در کوچه های نیشابور به قلمدانهای مرصع سوگند می دهم.

بی بهانه نوشتن سخت است و بهانه ای که تو باشی را نوشتن سخت تر .

چگونه بخوانم اسم اعظم تو را که نه خورشید برای بودن اندازه می شود و نه ماه برای زیباییت تمثیل .

چگونه طواف کنم آسمانت را که بهشت را در زمین آورده است و ماهتاب ،‌گوشه کلاهی است که سر زائرانت را به سجده می‌رساند. نه در هیئت انسان که آهو شده‌ام. با دستهای ملتمس که صیادی بیاید و مرا به شما برساند.

ای سر سلسله همه کوههای بلند ، آیا زمین جز به نام تو خواهید چرخید که عشق را در رگهای انگور می کشانی و زندگی را به خوشه های طلایی چیزی که نمی دانم می آویزی.

آه ای ابراهیم بزرگ ، خلیل بازوانت را به چشمهای بت زده ام بچرخان تا ناز نگاه تو طلسم خدایان کهنه را بشکند و آسمان هنوز کلمه ای است که نگاهم را به بالا می کشد و خدای اگر نبود ، کدام عشق را بهانه زندگی می کردیم و آه از تنهایی کسانی که تو را نمی شناسند...

دلبری دارم که از صاحب دلان دل می برد

غمزه ای مشکل گشا دارد که مشکل می برد

گر نقاب از چهره گیرد آن نگار نازنین

پرتو رخساره اش دلهای مایل می برد

میلاد امام رضا مبارک باد

.

آقامون آهو رو ضامن شده باز

آقامون مهمون دلها شده باز

آقامون اومده به شهر غریب

آقامون سرور دلها شده باز

یا امام رضا

ذکر صلوات جهت سلامتی و تعجیل فرج آقا امام زمان عج  فراموش نشود

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم