باران را دوست دارم. . . ! !

نه زیر باران چتر به دست نمیگرم! دیگر از صدای صاعقه نمیترسم. .. حالا خوب می دانم؛ این صدای مهیب، همان لحن خیس و ساده ی باران است! !! همان شوق آسمان برای بوسه زمین، که گاهی از هیاهوی ابرها خسته می شوند، می آیند روی زمین، تازمینی بودن را تجربه کنند، واگر دستشان رسید، از درخت بی سایه ای سکوت سیب بچینند! آن وقت از مرگ واژه ها در زمین به آسمان شکایت می کنند. ... باران دوست دارم. .... ! ! ! ! حتی اگر از سادگی هایم پیش ابرها بد بگوید. ...