چه کنیم تا لایق نگاه امام زمان علیه السلام شویم؟

همدلی با یکدیگر

در نامه‌ای از ناحیه مقدّس امام زمان عجل الله تعالی فرجه برای شیخ مفید فرستاده شده؛ حضرت، نبود صفا و یکدلی در بین شیعیان را سبب تأخیر در دیدار با آن ایشان می شمرند.

وَلَو أَنَّ أشیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَی اجتِماع مِنَ القُلُوبِ فِی الوَفاءِ بِالعَهدِ عَلَیهِم لَما تَأَخَّرَ عَنهُمُ الیمنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَت لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلی حَقِّ المَعرِفَةِ وَصِدقِها مِنهُم بِنا … (۱)

اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما … .

تلاش در ترک گناهان

در ادامه همان نامه، آقایمان بیان فرمودند که علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن‌چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقّع انجام این کارها را از آنان نداریم:

فَما یحبِسُنا عَنهُم إِلاّ ما یتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکرَهُهُ وَلا نُثِرُهُ مِنهُم.

هر زمان دیدیم که رابطه ما با آن بزرگوار کمرنگ شده؛ بدانیم که خداوند از ما راضی نیست. زیرا از امام محمد باقر علیه السلام، نقل شده است:

اذا غضب الله تبارک و تعالی علی خلقه، نحانا عن جوارهم. (۲)

هنگامی که خداوند از آفریدگانش خشمگین شود، ما (اهل بیت) را از مجاورت با آن‌ها دور می سازد.

دعا همراه با گریه و زاری

در روایتی از امام ششم (علیه السلام) در مورد تعجیل در ظهور حضرت چنین آمده است:

شما هم اگر مثل بنی اسرائیل در درگاه خداوند به گریه و زاری بپردازید، خداوند فرج ما (اهل بیت‌ علیهم السلام) را نزدیک خواهد کرد؛ اما اگر چنین نباشید، این سختی تا پایان مدتش، طول خواهد کشید.(۳)

دعا و آرزوی ظهور نباید فقط صرفا زبانی باشد بلکه باید قلباً نیز منتظر حضرت باشیم و منتظر واقعی حضرت باشیم.

امام صادق علیه السلام، در فضیلت انتظار فرج مهدی (عج الله تعالی فرجه الشّریف) فرمودند:

«هر کس از شما بمیرد، در حالی که انتظار ظهور حاکمیت دین خدا را داشته باشد، همچون کسی است که در خدمت قائم (عج الله تعالی فرجه الشّریف) باشد در خیمه او …؛ بلکه همچون کسی است که در رکاب قائم (عج الله تعالی فرجه الشّریف) بجنگد، نه به خدا، مانند کسی است که در رکاب پیامبر (صلی الله علیه و آله) شهید شده باشد. (۴)

پی نوشت ها:

۱- بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۷.
۲- الکافی (ط – الإسلامیة)، ج‏۱، ص ۳۴۳.
۳- همان، ص۱۳۲؛ البرهان، ج‏۳، ص ۱۲۵؛ المیزان، ج‏۱۰، ص۳۳۱.
۴- بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.