دعای عرفه

دعای عرفه
اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی لَیسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ وَلا آَصُنعِهِ
ستایش خاص خدایی است آه نیست برای قضا و حکمش جلوگیری و نه برای عطا و بخششش مانعی و نه مانند
ساخته اش
صُنعُ صانِعٍ وَهُوَ الجَوادُ الواسِعُ فَطَرَ اَجناسَ البَدائِعِ واَتقَنَ
ساخته هیچ سازنده ای و او است بخشنده وسعت ده آه آفرید انواع گوناگون پدیده ها را و
بِحِکمَتِهِ الصَّنائِعَ لا تَخفی عَلَیهِ الطَّلایِعُ وَلا تَضیعُ عِندَهُ الوَدائِعُ
به حکمت خویش محکم ساخت مصنوعات را طلایه ها(ی عالم وجود) بر او مخفی نیست و امانتها در نزد او ضایع نشود
جازی آُلِّ صانِعٍ وَرائِشُ آُلِّ قانعٍ وَراحِمُ آُلِّ ضارِعٍ وَمُنزِلُ
پاداش دهنده عمل هر سازنده و سامان دهنده زندگی هر قناعت پیشه و مهربان نسبت به هر نالان ، فروفرستنده
المَنافِعِ وَالکِتابِ الجامِعِ بِالنُّورِ السّاطِعِ وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ
هر سود و بهره و آن آتاب جامع آه فرستادش بوسیله نور آن نور درخشان و او است آه دعاها را شنواست
وَلِلکُرُباتِ دافِعٌ وَلِلدَّرَجاتِ رافِعٌ وَلِلجَبابِرَةِ قامِعٌ فَلا اِلهَ غَیرُهُ وَلا
و گرفتاریها را برطرف آند و درجات را بالا برد و گردنکشان را ریشه آن سازد پس معبودی جز او نیست و
شَیءَ یَعدِلُهُ وَلَیسَ آَمِثلِهِ شَیءٌ وَهُوَ السَّمیعُ البَصیرُاللَّطیفُ الخَبیرُ
چیزی با او برابری نکند و چیزی همانندش نیست و او شنوا است و بینا و دقیق و آگاه
وَهُوَ عَلی آُلِّشَیءٍ قَدیرٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَرغَبُ إِلَیکَوَاَشهَدُ بِالرُّبُوبِیَّةِ لَکَ
و او بر هرچیز توانا است خدایا من بسوی تو اشتیاق دارم و به پروردگاری تو گواهی دهم
مُقِرّاً بِاَنَّکَ رَبّی وَ اِلَیکَ مَرَدّی اِبتَدَاتَنی بِنِعمَتِکَ قَبلَ اَن اَآُونَ
اقرار دارم به اینکه تو پروردگار منی و بسوی تو است بازگشت من آغاز آردی وجود مرا به رحمت خود پیش از آنکه باشم
شَیئاً مَذآُورا وَخَلَقتَنی مِنَ التُّرابِ ثُمَّ اَسکَنتَنِی الاصلابَ آمِناً
چیز قابل ذآری و مرا از خاک آفریدی آنگاه در میان صلبها جایم دادی و ایمنم ساختی
لِرَیبِ المَنُونِ وَاختِلافِ الدُّهُورِ وَالسِّنینَ فَلَم اَزَل ظاعِناً مِن
از حوادث زمانه و تغییرات روزگار و سالها و همچنان همواره از
صُلبٍ اِلی رَحِمٍ فی تَقادُمٍ مِنَ الایّامِ الماضِیَةِ وَالقُرُونِ الخالِیَةِ لَم
صلبی به رحمی آوچ آردم در ایام قدیم و گذشته و قرنهای پیشین
تُخرِجنی لِرَافَتِکَ بی وَلُطفِکَ لی وَاِحسانِکَ اِلَیَّ فی دَولَةِ اَئِمَّةِ
و از روی مهر و راءفتی آه به من داشتی و احسانت نسبت به من مرا به جهان نیاوردی در دوران حکومت پیشوایان
الکُفرِ الَّذینَ نَقَضُوا عَهدَکَ وَآَذَّبُوا رُسُلَکَلکِنَّکَ اَخرَجتَنی لِلَّذی
آفر آنان آه پیمان تو را شکستند و فرستادگانت را تکذیب آردند ولی در زمانی مرا بدنیا آوردی آه
سَبَقَلی مِنَ الهُدَی الَّذی لَهُ یَسَّرتَنی وَفیهِ اَنشَاءتَنی وَمِن قَبلِ ذلِکَ
پیش از آن در علمت گذشته بود از هدایتی آه اسبابش را برایم مهیا فرمودی و در آن مرا نشو و نما دادی و پیش از
رَؤُفتَ بی بِجَمیلِ صُنعِکَ وَسَوابِغِ نِعَمِکَ فابتَدَعتَ خَلقی مِن مَنِیٍّ
این نیز به من مهر ورزیدی بوسیله رفتار نیکویت و نعمتهای شایانت آه پدید آوردی خلقتم را از منی
یُمنی وَاَسکَنتَنی فی ظُلُماتٍ ثَلاثٍ بَینَ لَحمٍ وَدَمٍ وَجِلدٍ لَم
ریخته شده و جایم دادی در سه پرده تاریکی (مشیمه و رحم و شکم ) میان گوشت و خون و پوست
تُشهِدنی خَلقی وَلَم تَجعَل اِلَیَّ شَیئاً مِن اَمری ثُمَّ اَخرَجتَنی لِلَّذی
و گواهم نساختی در خلقتم و واگذار نکردی به من چیزی از آار خودم را سپس بیرونم آوردی بدانچه
سَبَقَ لی مِنَ الهُدی اِلَی الدُّنیا تآمّاً سَوِیّاً وَحَفِظتَنی فِی المَهدِ طِفلاً
در علمت گذشته بود از هدایتم بسوی دنیا خلقتی تمام و درست و در حال طفولیت و خردسالی
صَبِیّاً وَرَزَقتَنی مِنَ الغِذآءِ لَبَناً مَرِیّاً وَعَطَفتَ عَلَیَّ قُلُوبَ
در گهواره محافظتم آردی و روزیم دادی از غذاها شیری گوارا و دل پرستاران را
الحَواضِنِ وَآَفَّلتَنی الاُمَّهاتِ الرَّواحِمَ وَآَلاَتَنی مِن طَوارِقِ الجآنِّ
بر من مهربان آردی و عهده دار پرستاریم آردی مادران مهربان را و از آسیب جنیان
وَسَلَّمتَنی مِنَ الزِّیادَةِ وَالنُّقصانِفَتَعالَیتَ یا رَحیمُ یا رَحمنُ حتّی
نگهداریم آردی و از زیادی و نقصان سالمم داشتی پس برتری تو ای مهربان و ای بخشاینده تا
اِذَا استَهلَلتُ ناطِقاً بِالکَلامِاَتمَمتَ عَلَیَّ سَوابغَ الاِ نعامِ وَرَبَّیتَنی
آنگاه آه لب به سخن گشودم و تمام آردی بر من نعمتهای شایانت را و پرورشم دادی
زایِداً فی آُلِّ عامٍ حَتّی إ ذَا اآتَمَلَت فِطرَتی وَاعتَدَلَت مِرَّتی اَوجَبتَ
هرساله زیادتر از سال پیش تا آنگاه آه خلقتم آامل شد و تاب و توانم به حد اعتدال رسید واجب آردی
عَلَیَّ حُجَتَّکَ بِاَن اَلهَمتَنی مَعرِفَتَکَ وَرَوَّعتَنی بِعَجائِبِ حِکمَتِکَ
بر من حجت خود را بدین ترتیب آه معرفت خود را به من الهام فرمودی و بوسیله عجایب حکمتت به هراسم انداختی
وَاَیقَظتَنی لِما ذَرَاتَ فی سَمآئِکَوَاَرضِکَ مِن بَدائِعِ خَلقِکَ
و بیدارم آردی بدانچه آفریدی در آسمان و زمینت از پدیده های آفرینشت
وَنَبَّهتَنی لِشُکرِکَ وَذِآرِکَ وَاَوجَبتَ عَلَیَّ طاعَتَکَ وَعِبادَتَکَ
و آگاهم آردی به سپاسگزاری و ذآر خودت و اطاعت و عبادتت را بر من واجب آردی
وَفَهَّمتَنی ما جاَّءَت بِهِ رُسُلُکَ وَیَسَّرتَ لی تَقَبُّلَ مَرضاتِکَ وَمَنَنتَ
و آنچه رسولانت آورده بودند به من فهماندی و پذیرفتن موجبات خوشنودیت را برایم آسان آردی
عَلَیَّ فی جَمیعِ ذلِکَ بِعَونِکَ وَلُطفِکَ ثُمَّ اِذ خَلَقتَنی مِن خَیرِ الثَّری لَم
و در تمام اینها به یاری و لطف خود بر من منت نهادی سپس به اینکه مرا از بهترین خاآها آفریدی
تَرضَ لی یا اِلهی نِعمَةً دُونَ اُخری وَرَزَقتَنی مِن اَنواعِ المَعاشِ
راضی نشدی ای معبود من آه تنها از نعمتی برخوردار شوم و از دیگری منع گردم بلکه روزیم دادی
وَصُنُوفِ الرِّیاشِ بِمَنِّکَ العَظیمِ الاعظَمِ عَلَیَّ وَاِحسانِکَ القَدیمِ
از انواع (نعمتهای ) زندگی و اقسام لوازم آامرانی و این بواسطه آن نعمت بخشی بزرگ و بزرگترت بود بر من و آن
احسان دیرینه ات بود
اِلَیَّ حَتّی اِذا اَتمَمتَ عَلَیَّ جَمیعَ النِّعَمِ وَصَرَفتَ عَنّی آُلَّ النِّقَمِ
نسبت به من تا اینکه تمام نعمتها را بر من آامل آردی و تمام رنجها و بلاها را از من دور ساختی
لَم یَمنَعکَ جَهلی وَجُراءَتی عَلَیکَ اَن دَلَلتَنی اِلی ما یُقَرِّبُنی
باز هم نادانی و دلیری من بر من جلوگیرت نشد از اینکه راهنماییم آردی بدانچه مرا به تو نزدیک آند
اِلَیکَ وَوَفَّقتَنی لِما یُزلِفُنی لَدَیکَ فَاِن دَعَوتُکَ اَجَبتَنی وَاِن سَئَلتُکَ
و موفقم داشتی بدانچه مرا به درگاهت مقرب سازد آه اگر بخوانمت پاسخم دهی و اگر بخواهم از تو
اَعطَیتَنی وَاِن اَطَعتُکَ شَکَرتَنی وَاِن شَکَرتُکَ زِدتَنی آُلُّ ذلِکَ
به من عطا آنی و اگر اطاعتت آنم قدردانی آنی و اگر سپاسگزاریت آنم بر من بیفزایی و همه اینها
اِآمالٌ لاِنعُمِکَ عَلَیَّ وَاِحسانِکَ اِلَیَّ فَسُبحانَکَ سُبحانَکَ مِن مُبدِئٍ
برای آامل ساختن نعمتهای تو است بر من و احسانی است آه نسبت به من داری پس منزهی تو، منزه از آن رو آه
آغازنده
مُعیدٍ حَمیدٍ مَجیدٍ تَقَدَّسَت اَسمآؤُکَ وَعَظُمَت الاَّؤُکَ فَاءَیَُّ نِعَمِکَ ی ا
نعمتی و بازگرداننده و ستوده و بزرگواری بسی پاآیزه است نامهای تو و بزرگ است نعمتهای تو پس ای
اِلهی اُحصی عَدَداً وَذِآراً اءَم اَیُّ عَطایاکَ اءَقُومُ بِها شُکراً وَهِیَ یا
معبود من آدامیک از نعمتهایت را بشماره درآورده و یاد آنم یا برای آدامیک از عطاهایت به سپاسگزاری اقدام آنم در
صورتی آه آنها
رَبِّ اَآثَرُ مِن اَن یُحصِیَهَا العآدّوُنَ اءَو یَبلُغَ عِلماً بِهَا الحافِظُونَ ثُمَّ
ای پروردگار من بیش از آن است آه حسابگران بتوانند آنها را بشمارند یا دانش حافظان بدانها رسد سپس ای خدا
ما صَرَفتَ وَدَرَاءتَ عَنّی اَللّهُمَّ مِنَ الضُرِّ وَالضَّرّآءِ اءَآثَرُ مِمّا ظَهَرَ لی
آنچه را از سختی و گرفتاری از من دور آرده و باز داشتی بیشتر بوده از آنچه برایم آشکار شد
مِنَ العافِیَةِ وَالسَّرّآءِ وَاَنَا اَشهَدُ یا اِلهی بِحَقیقَةِ ایمانی وَعَقدِ
از تندرستی و خوشی و من گواهی دهم خدایا به حقیقت ایمان خودم و بدانچه تصمیمات یقینم بدان بسته است
عَزَماتِ یَقینی وَخالِصِ صَریحِ تَوحیدی وَباطِنِ مَکنُونِ ضَمیری
و توحید خالص و بی شائبه خود و درون سرپوشیده نهادم
وَعَلائِقِ مَجاری نُورِ بَصَری وَاَساریرِ صَفحَةِ جَبینی وَخُرقِ
و رشته های دید نور چشمانم و خطوط صفحه پیشانیم
مَسارِبِ نَفسی وَخَذاریفِ مارِنِ عِرنینی وَمَسارِبِ سِماخِ سَمعی
و رخنه های راههای تنفسم و پرده های نرمه بینیم و راههای پرده گوشم
وَما ضُمَّت وَاَطبَقَت عَلَیهِ شَفَتایَ وَحَرَآاتِ لَفظِ لِسانی وَمَغرَزِ
و آنچه بچسبد و روی هم قرار گیرد بر آن دو لبم و حرآتهای تلفظ زبانم و محل پیوست آام
حَنَکِ فَمی وَفَکّی وَمَنابِتِ اَضراسی وَمَساغِ مَطعَمی وَمَشرَبی
)فک بالای ) دهان و آرواره ام و محل بیرون آمدن دندانهایم و محل چشیدن خوراک و آشامیدنیهایم
وَحِمالَةِ اُمِّ رَاءسی وَبُلُوعِ فارِغِ حَباَّئِلِ عُنُقی وَمَا اشتَمَلَ عَلیهِ تامُورُ
و رشته و عصب مغز سرم و لوله (حلق ) متصل به رگهای گردنم و آنچه در برگرفته آن را
صَدری وَحمائِلِ حَبلِ وَتینی وَنِیاطِ حِجابِ قَلبی وَاءَفلاذِ حَواشی
قفسه سینه ام و رشته های رگ قلبم و شاهرگ پرده دلم و پاره های گوشه و آنار
آَبِدی وَما حَوَتهُ شَراسیفُ اَضلاعی وَحِقاقُ مَفاصِلی وَقَبضُ
جگرم و آنچه را در بردارد استخوانهای دنده هایم و سربندهای استخوانهایم و انقباض
عَوامِلی وَاَطرافُِ اَنامِلی وَلَحمی وَدَمی وَشَعری وَبَشَری
عضلات بدنم و اطراف سر انگشتانم و گوشتم و خونم و موی بدنم و بشره پوستم
وَعَصَبی وَقَصَبی وَعِظامی وَمُخّی وَعُرُوقی وَجَمیعُِ جَوارِحی وَمَا
و عصبم و ساقم و استخوانم و مغزم و رگهایم و تمام اعضاء و جوارحم و آنچه بر اینها
انتَسَجَ عَلی ذلِکَ اَیّامَ رِضاعی وَما اَقلَّتِ الارضُ مِنّی وَنَومی
بافته شده از دوران شیرخوارگیم و آنچه را زمین از من بر خود گرفته و خوابم
وَیَقَظَتی وَسُکُونی وَحَرَآاتِ رُآُوعی وَسُجُودی اَن لَو حاوَلتُ
و بیداریم و آرمیدنم و حرآتهای رآوع و سجود من (گواهی دهم ) آه اگر تصمیم بگیرم
وَاجتَهَدتُ مَدَی الاعصارِ وَالاحقابِ لَو عُمِّرتُها اَن اءُؤَدِّیَ شُکرَ
و بکوشم در طول قرون و اعصار بر فرض آه چنین عمری بکنم و بخواهم شکر
واحِدَةٍ مِن اءَنعُمِکَ مَا استَطَعتُ ذلِکَ اِلاّ بِمَنِّکَ المُوجَبِ عَلَیَّ بِهِ
یکی از نعمتهای تو را بجا آورم نخواهم توانست جز به لطف خود آه آن خود واجب آند بر من
شُکرُکَ اَبَداً جَدیداً وَثَنآءً طارِفاً عَتیداً اَجَل وَلو حَرَصتُ اَنَا
سپاسگزاریت را دوباره از نو و موجب ستایشی تازه و ریشه دار گردد آری و اگر حریص باشم من
وَالعآدُّونَ مِن اَنامِکَ اءَن نُحصِیَ مَدی اِنعامِکَ سالِفِهِ وَ انِفِهِ ما
و حسابگران از مخلوقت آه بخواهیم اندازه نعمت بخشیهای تو را از گذشته و آینده
حَصَرناهُ عَدَداً وَلا اَحصَیناهُ اَمَداًهَیهاتَ اءنّی ذلِکَ وَاَنتَ المُخبِرُ فی
به حساب درآوریم نتوانیم بشماره درآوریم و نه از نظر زمان و اندازه آنرا احصاء آنیم ! هیهات ! آجا چنین چیزی میسر
است
آِتابِکَ النّاطِقِ وَالنَّبَاءِ الصّادِقِ وَاِن تَعُدُّوا نِعمَةَ اللّهِ لا تُحصُوها
و تو خود در آتاب گویا و خبر راست و درستت خبر داده ای آه ((اگر بشمارید نعمت خدا را احصاء نتوانید آرد((
صَدَقَ آِتابُکَ اللّهُمَّ وَاِنبآؤُکَ وَبَلَّغَت اَنبِیآؤُکَ وَرُسُلُکَ ما اَنزَلتَ
خدایا آتاب تو و خبری آه دادی راست است و رساندند پیمبران و رسولانت هرچه را بر ایشان از وحی خویش
فروفرستادی
عَلَیهِم مِن وَحیِکَ وَشَرَعتَ لَهُم وَبِهِم مِن دینِکَ غَیرَ اءَنّی یا اِلهی
و آنچه را تشریع آردی برای آنها و بوسیله آنها از دین و آیین خود جز اینکه معبودا
اَشهَدُ بِجَُهدی وَجِدّی وَمَبلَغِ طاعَتی وَوُسعی وَاءَقُولُ مُؤمِناً
من گواهی دهم به سعی و آوششم و به اندازه رسائی طاعت و وسعم و از روی ایمان
مُوقِناً اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی لَم یَتَّخِذ وَلَداً فَیَکُونَ مَورُوثاً وَلَم یَکُن لَهُ
و یقین می گویم ستایش خدایی را سزاست آه نگیرد فرزندی تا از او ارث برند و نیست برایش
شَریکٌ فی مُلکِهِ فَیُضآدَُّهُ فیَما ابتَدَعَ وَلا وَلِیُّ مِنَ الذُّلِّ فَیُرفِدَهُ فیما
شریکی در فرمانروایی تا با او ضدّیت آنند در آنچه پدید آورد و نه نگهداری از خواری دارد تا آمکش آند در آنچه
صَنَعَ فَسُبحانَهُ سُبحانَهُ لَو آانَ فیهِما الِهَةٌ اِلا اللّهُ لَفَسَدَتا وَتَفَطَّرَتا
بوجود آورد پس منزه باد منزه آه اگر بود در آسمان و زمین خدایانی جز او هر دو تباه می شدند و از هم متلاشی می
گشتند
سُبحانَ اللّهِ الواحِدِ الاحَدِ الصَّمَدِ الَّذی لَم یَلِد وَلَم یُولَد وَلَم یَکُن
منزه است خدای یگانه یکتای بی نیازی آه فرزند ندارد و فرزند آسی نیست و نیست
لَهُ آُفُواً اَحَدٌ اَلحَمدُ لِلّهِ حَمداً یُعادِلُ حَمدَ مَلاَّئِکَتِهِ المُقَرَّبینَ وَاَنبِی آئِهِ
برایش همتایی هیچکس ستایش خدای را است ستایشی آه برابر ستایش فرشتگان مقرب او و پیمبران
المُرسَلینَ وَصَلَّی اللّهُ عَلی خِیَرَتِهِ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَآلِهِ
مرسلش باشد و درود خدا بر بهترین خلقش محمد خاتم پیمبران و آل
الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المُخلَصینَ وَسَلَّمَ پس شروع فرمود آن حضرت در سؤ ال و
پاک و پاآیزه و خالص او باد و سلام* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اهتمام نمود در دُعا و آب از دیده های مبارَآَش جاری بود پس گفت : اَللّهُمَّ اجعَلنی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *خدایا چنانم
اَخشاکَ آَانّی اَراکَ وَاَسعِدنی بِتَقویکَ وَلا تُشقِنی بِمَعصِیَتِکَ
ترسان خودت آن آه گویا می بینمت و به پرهیزآاری از خویش خوشبختم گردان و به واسطه نافرمانیت بدبختم مکن
وَخِرلی فی قَضآئِکَ وَبارِک لی فی قَدَرِکَ حَتّی لا اءُحِبَّ تَعجیلَ ما
و در سرنوشت خود خیر برایم مقدر آن و مقدراتت را برایم مبارک گردان تا چنان نباشم آه تعجیل آنچه را
اَخَّرتَ وَلا تَاخیرَ ما عَجَّلتَ اَللّهُمَّ اجعَل غِنایَ فی نَفسی وَالیَقینَ
تو پس انداخته ای بخواهم و نه تاءخیر آنچه را تو پیش انداخته ای خدایا قرار ده بی نیازی در نفس من و یقین
فی قَلبی وَالاِخلاصَ فی عَمَلی وَالنُّورَ فی بَصَری وَالبَصیرَةَ فی
در دلم و اخلاص در آردارم و روشنی در دیده ام و بینایی در
دینی وَمَتِّعنی بِجَوارِحی وَاجعَل سَمعی وَبَصَری اَلوارِثَینِ مِنّی
دینم و مرا از اعضا و جوارحم بهره مند آن و گوش و چشم مرا وارث من گردان (آه تا دم مرگ بسلامت باشند(
وَانصُرنی عَلی مَن ظَلَمَنی وَاَرِنی فیهِ ثاری وَمَاءرِبی وَاَقِرَّ بِذلِکَ
و یاریم ده بر آنکس آه به من ستم آرده و انتقام گیری مرا و آرزویم را درباره اش به من بنمایان
عَینی اَللَّهُمَّ اآشِف آُربَتی وَاستُر عَورَتی وَاغفِر لی خَطیَّئَتی
و دیده ام را در این باره روشن آن خدایا محنتم را برطرف آن و زشتیهایم بپوشان و خطایم بیامرز
وَاخسَاء شَیطانی وَفُکَّ رِهانی وَاجَعل لی یا اِلهی الدَّرَجَةَ العُلیا فِی
و شیطان و اهریمنم را از من بران و ذمه ام را از گِرو بِرَهان و قرار ده خدایا برای من درجه والا در
الاخِرَةِ وَالاُولی اَللّهُمَّ لَکَ الحَمدُ آَما خَلَقتَنی فَجَعَلتَنی سَمیعاً
آخرت و در دنیا خدایا حمد تو را است آه مرا آفریدی و شنوا
بَصیراً وَلَکَ الحَمدُ آَما خَلَقتَنی فَجَعَلتَنی خَلقاً سَوِیّاً رَحمَةً بی وَقَد
و بینا قرارم دادی و ستایش تو را است آه مرا آفریدی و از روی مهری آه به من داشتی خلقتم را نیکو آراستی در
آُنتَ عَن خَلقی غَنِیّاً رَبِّ بِما بَرَاءتَنی فَعَدَّلتَ فِطرَتی رَبِّ بِما
صورتیکه تو از خلقت من بی نیاز بودی پروردگارا به آنطور آه مرا پدیدآوردی و در خلقتم اعتدال بکار بردی پروردگارا به
آنطور
اَنشَاءتَنی فَاَحسَنتَ صُورَتی رَبِّ بِما اَحسَنتَ اِلَیَّ وَفی نَفسی
آه بوجودم آوردی و صورتم را نیکو آردی پروردگارا به آنطور آه به من احسان آردی و
عافَیتَنی رَبِّ بِما آَلاَتَنی وَوَفَّقتَنی رَبِّ بِما اَنَعمَتَ عَلَیَّ فَهَدَیتَنی
عافیتم دادی پروردگارا آنچنانکه مرا محافظت آردی و موفقم داشتی پروردگارا آنچنانکه بر من انعام آرده و هدایتم
فرمودی
رَبِّ بِما اَولَیتَنی وَمِن آُلِّ خَیرٍ اَعطَیتَنی رَبِّ بِما اَطعَمتَنی
پروردگارا چنانچه مرا مورد احسان قرار داده و از هر خیری به من عطا آردی پروردگارا آنچنانکه مرا خوراندی
وَسَقَیتَنی رَبِّ بِما اَغنَیتَنی وَاَقنَیتَنی رَبِّ بِما اَعَنتَنی وَاَعزَزتَنی
و نوشاندی پروردگارا آنچنانکه بی نیازم آردی و سرمایه ام دادی پروردگارا آنچنانکه آمکم دادی و عزتم بخشیدی
رَبِّ بِما اَلبَستَنی مِن سِترِکَ الصّافی وَیَسَّرتَ لی مِن صُنعِکَ
پروردگارا آنچنانکه مرا از خلعت باصفایت پوشاندی و از مصنوعاتت به حد
الکافی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَعِنّی عَلی بَواَّئِقِ الدُّهُورِ
آافی در اختیارم گذاردی (چنانکه این همه انعام به من آردی ) درود فرست بر محمد و آل محمد و آمکم ده بر پیش
آمدهای ناگوار روزگار
وَصُرُوفِ اللَّیالی وَالایّامِ وَنَجِّنی مِن اَهوالِ الدُّنیا وَآُرُباتِ
و آشمکشهای شبها و روزها و از هراسهای دنیا و اندوههای
الاخِرَةِوَاآفِنی شَرَّ ما یَعمَلُ الظّالِمُونَ فِی الارضِ اَللّهُمَّ ما اَخافُ
آخرت نجاتم ده و از شر آنچه ستمگران در زمین انجام دهند مرا آفایت فرما خدایا از آنچه می ترسم
فَاآفِنی وَما اَحذَرُ فَقِنی وَفی نَفسی وَدینی فَاحرُسنی وَفی سَفَری
آفایتم آن و از آنچه برحذرم ، نگاهم دار و خودم و دینم را
فَاحفَظنی وَفی اَهلی وَمالی فَاخلُفنی وَفیما رَزَقتَنی فَبارِک لی
حفظ آن و در سفر محافظتم آن و در خانواده و مالم جانشین من باش و در آنچه روزیم آرده ای برآت ده و مرا
وَفی نَفسی فَذَلِّلنی وَفی اَعیُنِ النّاسِ فَعَظِّمنی وَمِن شَرِّ الجِنِّ
در پیش خودم خوار آن و در چشم مردم بزرگم آن و از شر جن
وَالاِنسِ فَسَلِّمنی وَبِذُنُوبی فَلا تَفضَحنی وَبِسَریرَتی فَلا تُخزِنی
و انس بسلامتم بدار و به گناهان رسوایم مکن و به اندیشه های باطنم سرافکنده ام مکن
وَبِعَمَلی فَلا تَبتَلِنی وَنِعَمَکَ فَلا تَسلُبنی وَاِلی غَیرِکَ فَلا تَکِلنی
و به آردارم دچارم مساز و نعمتهایت را از من مگیر و بجز خودت به دیگری واگذارم مکن
اِلهی اِلی مَن تَکِلُنی اِلی قَریبٍ فَیَقطَعُنی اَم اِلی بَعیدٍ فَیَتَجَهَّمُنی اَم
خدایا به آه واگذارم می آنی آیا به خویشاوندی آه از من بِبُرَد یا بیگانه ای آه مرا از خود دور آند یا به آسانی آه
اِلَی المُستَضعَفینَ لی وَاَنتَ رَبّی وَمَلیکُ اَمری اَشکُو اِلَیکَ غُربَتی
خوارم شمرند و تویی پروردگار من و زمامدار آار من بسوی تو شکایت آرم از غربت خود
وَبُعدَ داری وَهَوانی عَلی مَن مَلَّکتَهُ اَمری اِلهی فَلا تُحلِل عَلَیَّ
و دوری خانه ام و خواریم نزد آسی آه زمامدار آار من آردی خدایا پس خشم خود را بر من مبار
غَضَبَکَ فَاِن لَم تَکُن غَضِبتَ عَلَیَّ فَلا اُبالی سُبحانَکَ غَیرَ اَنَّ
و اگر بر من خشم نکرده باشی باآی ندارم - منزهی تو - جز اینکه در عین حال
عافِیَتَکَ اَوسَعُ لی فَاَسئَلُکَ یا رَبِّ بِنُورِ وَجهِکَ الَّذی اَشرَقَت لَهُ
عافیت تو وسیعتر است برای من پس از تو خواهم پروردگارا به نور ذاتت آه روشن شد بدان
الارضُ وَالسَّمواتُوَآُشِفَت بِهِ الظُّلُماتُ وَصَلَُحَ بِهِ اَمرُ الاوَّلینَ
زمین و آسمانها و برطرف شد بدان تاریکیها و اصلاح شد بدان آار اولین
وَالاخِرینَ اَن لا تُمیتَنی عَلی غَضَبِکَ وَلا تُنزِلَ بی سَخَطَکَ لَکَ
و آخرین آه مرا بر حال غضب خویش نمیرانی و خشمت را بر من نازل مفرمایی
العُتبی لَکَ العُتبی حَتّی تَرضی قَبلَ ذلِک لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ رَبَّ البَلَدِ
مؤ اخذه و بازخواست حق تو است تا گاهی آه پیش از آن راضی شوی معبودی جز تو نیست آه پروردگار شهر
الحَرامِ وَالمَشعَرِ الحَرامِ وَالبَیتِ العَتیقِ الَّذی اَحلَلتَهُ البَرَآَةَ وَجَعَلتَهُ
محترم و مشعر الحرام و خانه آعبه ای آن خانه ای آه برآت را بدان نازل آردی و آنرا برای
لِلنّاسِ اَمناً یا مَن عَفا عَن عَظیمِ الذُّنُوبِ بِحِلمِهِ یا مَن اَسبَغَ النَّعمآءَ
مردمان خانه امنی قرار دادی ای آسی آه از گناهان بزرگ به بردباری خود درگذری ای آه نعمتها را
بِفَضلِهِ یا مَن اَعطَی الجَزیلَ بِکَرَمِهِ یا عُدَّتی فی شِدَّتی یا
به فضل خود فراوان گردانی ای آه عطایای شایان را به آرم خود بدهی ای ذخیره ام در سختی ای
صاحِبی فی وَحدَتی یا غِیاثی فی آُربَتی یا وَلِیّی فی نِعمَتی یا
رفیق و همدمم در تنهایی ای فریادرس من در گرفتاری ای ولی من در نعمتم ای
اِلهی وَاِلهَ آبائی اِبراهیمَ وَاِسماعیلَ وَاِسحقَ وَیَعقُوبَ وَرَبَّ
معبود من و معبود پدرانم ابراهیم و اسمعیل و (معبود) اسحاق و یعقوب و پروردگار
جَبرَئیلَ وَمیکائیلَ وَاِسرافیلَ وَربَّ مُحَمَّدٍ خاتِمِ النَّبِیّینَ وَ الِهِ
جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و پروردگار محمد خاتم پیمبران و آل
المُنتَجَبینَ وَمُنزِلَ التَّوریةِ وَالاِنجیلِ وَالزَّبُورِ وَالفُرقانِ وَمُنَزِّلَ
برگزیده اش و فروفرستنده تورات و انجیل و زبور و قرآن و نازل آننده
آهیَّعَّصَّ وَطه وَیسَّ وَالقُرآنِ الحَکیمِ اَنتَ آَهفی حینَ تُعیینِی
آهیعص و طه و ((یس و قرآن حکمت آموز)) تویی پناه من هنگامی آه درمانده ام آنند
المَذاهِبُ فی سَعَتِها وَتَضیقُ بِیَ الارضُ بِرُحبِها وَلَولا رَحمَتُکَ
راهها با همه وسعتی آه دارند و زمین بر من تنگ گیرد با همه پهناوریش و اگر نبود رحمت تو
لَکُنتُ مِنَ الهالِکینَ وَاَنتَ مُقیلُ عَثرَتی وَلَولا سَترُکَ اِیّایَ لَکُنتُ
بطور حتم من هلاک شده بودم و تویی نادیده گیر لغزشم و اگر پرده پوشی تو نبود مسلما
مِنَ المَفضُوحینَ وَاَنتَ مُؤَیِّدی بِالنَّصرِ عَلی اَعدآئی وَلَولا نَصرُکَ
من از رسواشدگان بودم و تویی آه به یاری خود مرا بر دشمنانم یاری دهی و اگر نبود یاری تو
اِیّایَ لَکُنتُ مِنَ المَغلُوبینَ یا مَن خَصَّ نَفسَهُ بِالسُّمُوِّ وَالرِّفعَةِ
من مغلوب شده بودم ای آه مخصوص آرده خود را به بلندی و برتری
فَاَولِیآئُهُ بِعِزِّهِ یَعتَزُّونَ یا مَن جَعَلَت لَهُ المُلوُکُ نیرَ المَذَلَّةِ
و دوستانش بوسیله عزت او عزت یابند ای آه پادشاهان در برابرش طوق خواری
عَلی اَعناقِهِم فَهُم مِن سَطَواتِهِ خائِفُونَ یَعلَمُ خائِنَةَ الاعیُنِ وَما
به گردن گذارند و آنها از سَطَوَتَش ترسانند می داند حرآت (یا خیانت ) چشمها و آنچه را سینه ها
تُخفِی الصُّدُورُ وَ غَیبَ ما تَاتی بِهِ الازمِنَةُ وَالدُّهُورُ یا مَن لا یَعلَمُ
پنهان آنند و حوادثی آه در آمون زمانها و روزگارها است ای آه نداند
آَیفَ هُوَ اِلاّ هُوَیا مَن لا یَعلَمُ ما هُوَ اِلاّ هُوَ یا مَن لا یَعلَمُهُ اِلاّ هُوَ یا
چگونگی او را جز خود او ای آه نداند چیست او جز او ای آه نداند او را جز خود او
مَن آَبَسَ الارضَ عَلَی المآءِ وَسَدَّ الهَوآءَ بِالسَّمآءِ یا مَن لَهُ اَآرَمُ
ای آه زمین را بر آب فرو بُردی و هوا را به آسمان بستی ای آه گرامی ترین
الاسمآءِ یا ذَاالمَعرُوفِ الَّذی لا یَنقَطِعُ اَبَداً یا مُقَیِّضَ الرَّآبِ
نامها از او است ای دارنده احسانی آه هرگز قطع نشود ای گمارنده آاروان برای نجات
لِیُوسُفَ فِی البَلَدِ القَفرِ وَمُخرِجَهُ مِنَ الجُبِّ وَجاعِلَهُ بَعدَ العُبُودِیَّةِ
یوسف در آن جای بی آب و علف و بیرون آورنده اش از چاه و رساننده اش به پادشاهی پس از بندگی
مَلِکاً یا رادَّهُ عَلی یَعقُوبَ بَعدَ اَنِ ابیَضَّت عَیناهُ مِنَ الحُزنِ فَهُوَ
ای آه او را برگرداندی به یعقوب پس از آنکه دیدگانش از اندوه سفید شده بود و آآنده از غم بود
آَظیمٌ یا آاشِفَ الضُّرِّ وَالبَلوی عَن اَیُّوبَ وَمُمسِکَ یَدَی اِبرهیمَ
ای برطرف آننده سختی و گرفتاری از ایوب و ای نگهدارنده دستهای ابراهیم
عَن ذَبحِ ابنِهِ بَعدَ آِبَرِ سِنِّهِ وَفَنآءِ عُمُرِهِ یا مَنِ استَجابَ لِزَآَرِیّا
از ذبح پسرش پس از سن پیری و بسرآمدن عمرش ای آه دعای زآریا را به اجابت رساندی
فَوَهَبَ لَهُ یَحیی وَلَم یَدَعهُ فَرداً وَحیداً یا مَن اَخرَجَ یُونُسَ مِن
و یحیی را به او بخشیدی و او را تنها و بی آس وامگذاردی ای آه بیرون آورد یونس را از
بَطنِ الحُوتِ یا مَن فَلَقَ البَحرَ لِبَنیَّ اِسرآئی لَ فَاَنجاهُم وَجَعَلَ
شکم ماهی ای آه شکافت دریا را برای بنی اسرائیل و (از فرعونیان ) نجاتشان داد
فِرعَونَ وَجُنُودَهُ مِنَ المُغرَقینَ یا مَن اَرسَلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ بَینَ
و فرعون و لشکریانش را غرق آرد ای آه فرستاد بادها را نوید دهندگانی پیشاپیش
یَدَی رَحمَتِهِ یا مَن لَم یَعجَل عَلی مَن عَصاهُ مِن خَلقِهِ یا مَنِ
آمدن رحمتش ای آه شتاب نکند بر (عذاب ) نافرمانان از خلق خود ای آه
استَنقَذَ السَّحَرَةَ مِن بَعدِ طُولِ الجُحُودِ وَقَد غَدَوا فی نِعمَتِهِیَاآُلُونَ
نجات بخشید ساحران (فرعون ) را پس از سالها انکار (و آفر) و چنان بودند آه متنعّم به نعمتهای خدا بودند
رِزقَهُ وَیَعبُدُونَ غَیرَهُ وَقَد حاَّدُّوهُ وَناَّدُّوهُ وَآَذَّبُوا رُسُلَهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ
آه روزیش را می خوردند ولی پرستش دیگری را می آردند و با خدا دشمنی و ضدیت داشتند و رسولانش را تکذیب
می آردند ای خدا
یا بَدیَُّ یا بَدیعُ لا نِدَّلَکَ یا دآئِماً لا نَفادَ لَکَ یا حَیّاً حینَ لا حَیَّ یا
ای خدا ای آغازنده ای پدیدآورنده ای آه همتا نداری ای جاویدانی آه زوال نداری ای زنده در آنگاه آه زنده ای نبود
مُحیِیَ المَوتی یا مَن هُوَ قآئِمٌ عَلی آُلِّ نَفسٍ بِما آَسَبَت یا مَن قَلَّ لَهُ
ای زنده آن مردگان ای آه مراقبت داری بر هرآس بدانچه انجام داده ای آه سپاسگزاری من برایش اندک است
شُکری فَلَم یَحرِمنی وَعَظُمَت خَطیَّئَتی فَلَم یَفضَحنی وَرَانی عَلَی
ولی محرومم نکند و خطایم بزرگ است ولی رسوایم نکند و مرا بر
المَعاصی فَلَم یَشهَرنی یا مَن حَفِظَنی فی صِغَری یا مَن رَزَقَنی
نافرمانی خویش بیند ولی پرده ام ندرد ای آه مرا در آودآی محافظت آردی ای آه در بزرگی روزیم دادی
فی آِبَری یا مَن اَیادیهِ عِندی لا تُحصی وَنِعَمُهُ لا تُجازی یا مَن
ای آه اندازه مرحمت هایی آه به من آردی بشماره نیاید و نعمتهایش را تلافی ممکن نباشد ای آه
عارَضَنی بِالخَیرِ وَالاِحسانِ وَعارَضتُهُ بِالاِسائَةِ وَالعِصیانِ یا مَن
روبرو شد با من به نیکی و احسان ولی من با او به بدی و گناه روبرو شدم ای آه
هَدانی لِلا یمانِ مِن قَبلِ اَن اَعرِفَ شُکرَ الاِمتِنانِ یا مَن دَعَوتُهُ
مرا به ایمان هدایت آرد پیش از آنکه بشناسم طریقه سپاسگزاری نعمتش را ای آه خواندمش
مَریضاً فَشَفانی وَعُریاناً فَکَسانی وَجائِعاً فَاَشبَعَنی وَعَطشانَ
در حال بیماری و او شفایم داد و در برهنگی و او مرا پوشاند و در گرسنگی و او سیرم آرد و در تشنگی
فَاَروانی وَذَلیلاً فَاَعَزَّنی وَجاهِلاً فَعَرَّفَنی وَوَحیداً فَکَثَّرَنی وَغائِباً
و او سیرابم آرد و در خواری و او عزتم بخشید و در نادانی و او معرفتم بخشید و در تنهایی و او فزونی جمعیت به من
داد
فَرَدَّنی وَمُقِلا فَاَغنانی وَمُنتَصِراً فَنَصَرَنی وَغَنِیّاً فَلَم یَسلُبنی
و در دوری از وطن و او بازم گرداند و در نداری و او دارایم آرد و در آمک خواهی و او یاریم داد و در ثروتمندی و او از من
سلب نفرمود
وَاَمسَکتُ عَن جَمیعِ ذلِکَ فَابتَدَاَنی فَلَکَ الحَمدُ وَالشُّکرُ یا مَن
و (هنگامی آه ) از همه این خواسته ها دم بستم تو آغاز آردی پس از آن تو است حمد و سپاس ای آه
اَقالَ عَثرَتی وَنَفَّسَ آُربَتی وَاَجابَ دَعوَتی وَسَتَرَ عَورَتی وَغَفَرَ
لغزشم را نادیده گرفت و گرفتگی را از من دور آرد و دعایم را اجابت فرمود و عیبم را پوشاند و گناهانم را آمرزید
ذُنُوبی وَبَلَّغَنی طَلِبَتی وَنَصَرَنی عَلی عَدُوّی وَاِن اَعُدَّ نِعَمَکَ
و به خواسته ام رسانید و بر دشمنم یاری داد و اگر بخواهم نعمتها
وَمِنَنَکَ وَآَرائِمَ مِنَحِکَ لا اُحصیها یا مَولایَ اَنتَ الَّذی مَنَنتَ اَنتَ
و عطاها و مراحم بزرگ تو را بشمارم نتوانم ای مولای من این تویی آه منت نهادی و این تویی
الَّذی اَنعَمتَ اَنتَ الَّذی اَحسَنتَ اَنتَ الَّذی اَجمَلتَ اَنتَ الَّذی
آه نعمت دادی این تویی آه احسان فرمودی این تویی آه نیکی آردی این تویی آه فزونی
اَفضَلتَ اَنتَ الَّذی اَآمَلتَ اَنتَ الَّذی رَزَقتَ اَنتَ الَّذی وَفَّقتَ اَنتَ
بخشیدی این تویی آه آامل آردی این تویی آه روزی دادی این تویی آه توفیق دادی این تویی
الَّذی اَعطَیتَ اَنتَ الَّذی اَغنَیتَ اَنتَ الَّذی اَقنَیتَ اَنتَ الَّذی اوَیتَ
آه عطا آردی این تویی آه بی نیاز آردی این تویی آه ثروت بخشیدی این تویی آه ماءوی دادی این
اَنتَ الَّذی آَفَیتَ اَنتَ الَّذی هَدَیتَ اَنتَ الَّذی عَصَمتَ اَنتَ الَّذی
تویی آه آفایت آردی این تویی آه هدایت آردی این تویی آه نگهداشتی این تویی آه
سَتَرتَ اَنتَ الَّذی غَفَرتَ اَنتَ الَّذی اَقَلتَ اَنتَ الَّذی مَکَّنتَ اَنتَ
پوشاندی این تویی آه آمرزیدی این تویی آه نادیده گرفتی این تویی آه قدرت و چیرگی دادی این تویی
الَّذی اَعزَزتَ اَنتَ الَّذی اَعَنتَ اَنتَ الَّذی عَضَدتَ اَنتَ الَّذی
آه عزت بخشیدی این تویی آه آمک آردی این تویی آه پشتیبانی آردی این تویی آه
اَیَّدتَ اَنتَ الَّذی نَصَرتَ اَنتَ الَّذی شَفَیتَ اَنتَ الَّذی عافَیتَ اَنتَ
تاءیید آردی این تویی آه یاری آردی این تویی آه شفا دادی این تویی آه عافیت دادی این تویی
الَّذی اَآرَمتَ تَبارَآتَ وَتَعالَیتَ فَلَکَ الحَمدُ دآئِماً وَلَکَ الشُّکرُ
آه اآرام آردی بزرگی و برتری از تو است و ستایش همیشه مخصوص تو است و سپاسگزاری دائمی و جاوید
واصِباً اَبَداً ثُمَّ اَنَا یا اِلهیَ المُعتَرِفُ بِذُنُوبی فَاغفِرها لی اَنَا الَّذی
از آن تواست و اما من ای معبودم آسی هستم آه به گناهانم اعتراف دارم پس آنها را بیامرز و این منم آه
اَسَاتُ اَنَاالَّذی اَخطَاتُ اَنَاالَّذی هَمَمتُ اَنَاالَّذی جَهِلتُ اَنَاالَّذی
بد آردم این منم آه خطا آردم این منم آه (به بدی ) همت گماشتم این منم آه نادانی آردم این منم آه
غَفَلتُ اَنَا الَّذی سَهَوتُ اَنَا الَّذِی اعتَمَدتُ اَنَا الَّذی تَعَمَّدتُ اَنَا
غفلت ورزیدم این منم آه فراموش آردم این منم آه (به غیر یا به خود) اعتماد آردم این منم
الَّذی وَعَدتُ وَاَنَاالَّذی اَخلَفتُ اَنَاالَّذی نَکَثتُ اَنَا الَّذی اَقرَرتُ اَنَا
آه (به آاربد) تعمّد آردم این منم آه وعده دادم واین منم آه خلف وعده آردم این منم آه پیمان شکنی آردم این منم
آه به بدی اقرارآردم
الَّذِی اعتَرَفتُ بِنِعمَتِکَ عَلَیَّ وَعِندی وَاَبوُءُ بِذُنُوبی فَاغفِرها لی یا
این منم آه به نعمت تو بر خود و در پیش خود اعتراف دارم و با گناهانم بسویت بازگشته ام پس آنها را بیامرز ای
مَن لا تَضُرُّهُ ذُنُوبُ عِبادِهِ وهُوَ الَغَنِیُّ عَن طاعَتِهِم وَالمُوَفِّقُ مَن
آه زیانش نرساند گناهان بندگان و از اطاعت ایشان بی نیازی و تو آنی آه هرآس از بندگان
عَمِلَ صالِحاً مِنهُم بِمَعُونَتِهِ وَرَحمَتِهِ فَلَکَ الحَمدُ اِلهی وَسَیِّدی
آردار شایسته ای انجام دهد به رحمت خویش توفیقش دهی پس تو را است ستایش ای معبود و آقای من
اِلهی اَمَرتَنی فَعَصَیتُکَ وَنَهَیتَنی فَارتَکَبتُ نَهیَکَ فَاَصبَحتُ لا ذا
خدایا به من دستور دادی و من نافرمانی آردم و نهی فرمودی ولی من نهی تو را مرتکب شدم و اآنون به حالی افتاده
ام آه
بَرآءَةٍ لی فَاَعتَذِرَُ وَلاذا قُوَّةٍ فَاَنتَصِرَُ فَبِاءَیِّ شَیءٍ اَستَقبِلُکَ یا
نه وسیله تبرئه ای دارم آه پوزش خواهم و نه نیرویی دارم آه بدان یاری گیرم پس به چه وسیله با تو روبرو شوم
مَولایَ اَبِسَمعی اَم بِبَصَری اَم بِلِسانی اَم بِیَدی اَم بِرِجلی اَلَیسَ
ای مولای من آیا به گوشم یا به چشمم یا به زبانم یا به دستم یا به پایم آیا
آُلُّها نِعَمَکَ عِندی وَبِکُلِّها عَصَیتُکَ یا مَولایَ فَلَکَ الحُجَّةُ وَالسَّبیلُ
همه اینها نعمتهای تو نیست آه در پیش من بود و با همه آنها تو را معصیت آردم ای مولای من پس تو حجت و راه مؤ
اخذه
عَلَیَّ یا مَن سَتَرَنی مِنَ الاباءِ وَالاُمَّهاتِ اَن یَزجُرُونی وَمِنَ
بر من داری ای آه مرا پوشاندی از پدران و مادران آه مرا از نزد خود برانند و از
العَشائِرِ وَالاِخوانِ اَن یُعَیِّرُونی وَمِنَ السَّلاطینِ اَن یُعاقِبُونی وَلَوِ
فامیل و برادران آه مرا سرزنش آنند و از سلاطین و حکومتها آه مرا شکنجه آنند و اگر
اطَّلَعُوا یا مَولایَ عَلی مَا اطَّلَعتَ عَلَیهِ مِنّی اِذاً ما اَنظَرُونی
آنها مطلع بودند ای مولای من بر آنچه تو بر آن مطلعی از آار من در آن هنگام مهلتم نمی دادند
وَلَرَفَضُونی وَقَطَعُونی فَها اَنَا ذا یا اِلهی بَینَ یَدَیکَ یا سَیِّدی
و از خود دورم می آردند و از من می بریدند و اینک خدایا این منم آه در پیشگاهت ایستاده ای آقای من
خاضِعٌ ذَلیلٌ حَصیرٌ حَقیرٌ لا ذُو بَرآئَةٍ فَاَعتَذِرَُ وَلا ذُو قُوَّةٍ فَاَنتَصِرَُ
با حال خضوع و خواری و درماندگی و آوچکی نه وسیله تبرئه جویی دارم آه پوزش طلبم و نه نیرویی آه یاری جویم
وَلا حُجَّةٍ فَاَحتَجَُّ بِها وَلا قائِلٌ لَم اَجتَرِح وَلَم اَعمَل سُوَّءاً وَما عَسَی
و نه حجت و برهانی آه بدان چنگ زنم و نه می توانم بگویم آه گناه نکرده ام و آجا می تواند انکار - فرضا آه انکار آنم
الجُحُودَ وَلَو جَحَدتُ یا مَولایَ یَنفَعُنی آَیفَ وَاَنّی ذلِکَ وَجَوارِحی
ای مولای من - سودم بخشد! چگونه ؟ و آجا؟ با اینکه تمام اعضای من
آُلُّها شاهِدَةٌ عَلَیَّ بِما قَد عَمِلتُ وَعَلِمتُ یَقیناً غَیرَ ذی شَکٍّ اَنَّکَ
گواهند بر من به آنچه انجام داده و به یقین می دانم و هیچگونه شک و تردیدی ندارم آه تو از آارهای بزرگ از من
سآئِلی مِن عَظایِمِ الاُمُورِ وَاَنَّکَ الحَکَمُ العَدلُ الَّذی لا تَجُورُ
پرسش خواهی آرد و تویی آن داور عادلی آه ستم نکند و همان عدالتت
وَعَدلُکَ مُهلِکی وَمِن آُلِّ عَدلِکَ مَهرَبی فَاِن تُعَذِّبنی یا اِلهی
مرا هلاک آند و از تمام عدالت تو می گریزم اگر عذابم آنی خدایا
فَبِذُنُوبی بَعدَ حُجَّتِکَ عَلَیَّ وَاِن تَعفُ عَنّی فَبِحِلمِکَ وَجُودِکَ
بواسطه گناهان من است پس از آنکه حجت بر من داری و اگر از من درگذری پس به بردباری و بخشندگی و
وَآَرَمِکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ الظّالِمینَ لا اِلهَ اِلاّ
بزرگواری تو است معبودی جز تو نیست منزهی تو و من از ستمکارانم معبودی جز تو
اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ المُستَغفِرینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ
نیست منزهی تو و من از آمرزش خواهانم معبودی جز تو نیست منزهی تو
اِنّی آُنتُ مِنَ المُوَحِّدینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ
و من از یگانه پرستانم معبودی نیست جز تو منزهی تو و من از
الخاَّئِفینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ الوَجِلینَ لا اِلهَ اِلاّ
ترسناآانم معبودی جز تو نیست منزهی تو و من از هراسناآانم معبودی جز تو نیست
اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ الرَّاجینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی
منزهی تو و من از امیدوارانم معبودی نیست جز تو منزهی تو و
آُنتُ مِنَ الرّاغِبینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ المُهَلِّلینَ لا
من از مشتاقانم معبودی جز تو نیست منزهی تو و من از تهلیل (لااله الاالله ( گویانم
اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَالسّاَّئِلینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ
معبودی جز تو نیست منزهی تو و من از خواهندگانم معبودی جز تو نیست منزهی تو
اِنّی آُنتُ مِنَ المُسَبِّحینَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی آُنتُ مِنَ
و من از تسبیح گویانم معبودی جز تو نیست منزهی تو و من از تکبیر
المُکَبِّرینَ لااِلهَاِلاّ اَنتَ سُبحانَکَ رَبّی وَرَبُّ اباَّئِیَ الاوَّلینَ اَللّهُمَّ
)الله اآبر) گویانم معبودی نیست جز تو منزهی تو پروردگار من و پروردگار پدران پیشین من خدایا
هذا ثَنائی عَلَیکَ مُمَجِّداً وَاِخلاصی لِذِآرِکَ مُوَحِّداً وَاِقراری
این است ستایش من بر تو در مقام تمجیدت و این است اخلاص من بذآر در مقام یکتاپرستیت و اقرار من
بِالائِکَ مُعَدِّداً وَاِن آُنتُ مُقِرّاً اَنّی لَم اُحصِها لِکَثرَتِها وَسُبُوغِها
به نعمتهایت در مقام شماره آنها گرچه من اقرار دارم آه آنها را نتوانم بشماره درآورم از بسیاری آنها و فراوانی
وَتَظاهُرِها وَتَقادُمِها اِلی حادِثٍ ما لَم تَزَل تَتَعَهَّدُنی بِهِ مَعَها مُنذُ
و آشکاری آنها و پیشی جُستن آنها از زمان پیدایش من آه همواره در آن عهد مرا بوسیله آن نعمتها یادآوری می آردی
خَلَقتَنی وَبَرَاتَنی مِن اَوَّلِ العُمرِ مِنَ الاِغنآءِ مِنَ الفَقرِ وَآَشفِ
از آن ساعت آه مرا آفریدی و خلق آردی از همان ابتدای عمر آه از نداری و فقر مرا به توانگری درآوردی
الضُّرِّوَتَسبیبِ الیُسرِ وَدَفعِ العُسرِ وَتَفریجِ الکَربِ وَالعافِیَةِ فِی
و گرفتاریم برطرف آردی و اسباب آسایش مرا فراهم ساختی و سختی را دفع نموده و اندوه را زدودی و تنم را تندرست
و
البَدَنِ وَالسَّلامَةِ فِی الدّینِ وَلَو رَفَدَنی عَلی قَدرِ ذِآرِ نِعمَتِکَ جَمیعُ
دینم را بسلامت داشتی و اگر یاریم دهند به اندازه ای آه نعمتت را ذآر آنم تمام
العالَمینَ مِنَ الاوَّلینَ وَالا خِرینَ ما قَدَرتُ وَلاهُم عَلی ذلِکَ
جهانیان از اولین و آخرین نه من قدرت ذآرش را دارم نه آنها منزهی تو
تَقَدَّستَ وَتَعالَیتَ مِن رَبٍّ آَریمٍ عَظیمٍ رَحیمٍ لا تُحصی الاَّؤُکَ وَلا
و برتری از اینکه پروردگاری هستی آریم و بزرگ و مهربان آه مهرورزی هایت به شماره درنیاید
یُبلَغُ ثَنآؤُکَ وَلا تُکافی نَعمآؤُکَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ
و ستایشت به آخر نرسد و نعمتهایت را تلافی نتوان آرد درود فرست بر محمد و آل محمد
وَاَتمِم عَلَینا نِعَمَکَ وَاَسعِدنا بِطاعَتِکَ سُبحانَکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنتَ اَللَّهُمَّ
و آامل گردان بر ما نعمتهایت را و بوسیله اطاعت خویش سعادتمندمان گردان منزهی تو معبودی جز تو نیست خدایا
اِنَّکَ تُجیبُ المُضطَرَّ وَتَکشِفُ السُّوَّءَوَتُغیثُ المَکرُوبَ وَتَشفِی
تویی آه اجابت آنی دعای درمانده را و برطرف آنی بدی را و فریادرسی آنی از گرفتار و شفا دهی
السَّقیمَ وَتُغنِی الفَقیرَ وَتَجبُرُ الکَسیرَوَتَرحَمُ الصَّغیرَ وَتُعینُ الکَبیرَ
به بیمار و بی نیاز آنی فقیر را و مرمت آنی شکستگی را و رحم آنی به آودک خردسال و یاری دهی به پیر آهنسال
وَلَیسَ دُونَکَ ظَهیرٌ وَلا فَوقَکَ قَدیرٌ وَاَنتَ العَلِیُّ الکَبیرُ یا مُطلِقَ
و جز تو پشتیبانی نیست و نه فوق (توانایی ) تو توانایی و تویی والای بزرگ ای
المُکَبَّلِ الاسیرِ یا رازِقَ الطِّفلِ الصَّغیرِ یا عِصمَةَ الخآئِفِ
رهاآننده اسیر در آُند و زنجیر ای روزی دهنده آودک خردسال ای پناه شخص ترسانی
المُستَجیرِ یا مَن لا شَریکَ لَهُ وَلا وَزیرَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ
آه پناه جوید ای آه شریک و وزیری برای او نیست درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّدٍ وَاَعطِنی فی هذِهِ العَشِیَّةِ اَفضَلَ ما اَعطَیتَ وَاَنَلتَ اَحَداً مِن
محمد و عطا آن به من در این شام بهترین چیزی را آه عطا آردی و دادی به یکی از
عِبادِکَ مِن نِعمَةٍ تُولیها وَ الاَّءٍ تُجَدِّدُه ا وَبَلِیَّةٍ تَصرِفُه ا وَآُربَةٍ
بندگانت چه آن نعمتی باشد آه می بخشی و یا احسانهایی آه تازه آنی و بلاهایی آه می گردانی و غم و اندوهی
آه
تَکشِفُها وَدَعوَةٍ تَسمَعُها وَحَسَنَةٍ تَتَقَبَّلُها وَسَیِّئَةٍ تَتَغَمَّدُها اِنَّکَ
برطرف آنی و دعایی آه اجابت آنی و آار نیکی آه بپذیری و گناهانی آه بپوشانی آه براستی
لَطیفٌ بِما تَشاَّءُ خَبیرٌ وَعَلی آُلِّشَیءٍ قَدیرٌ اَللَّهُمَّ اِنَّکَ اَقرَبُ مَن
تو بهر چه خواهی دقیق و آگاهی و بر هرچیز توانایی خدایا تو نزدیکترین آسی هستی آه
دُعِیَ وَاَسرَعُ مَن اَجابَ وَاَآرَمُ مَن عَفی وَاَوسَعُ مَن اَعطی وَاَسمَعُ
خوانندت و از هرآس زودتر اجابت آنی و در گذشت از هرآس بزرگوارتری و در عطابخشی عطایت از همه وسیعتر
مَن سُئِلَ یا رَحمنَ الدُّنیا وَالاخِرَةِ وَرحیمَهُما لَیسَ آَمِثلِکَ مَسئُولٌ
ودراجابت درخواست ازهمه شنواتری ای بخشاینده دنیا و آخرت و مهربان آن دو براستی آسی آه مانند تو از او
درخواست شود
وَلا سِواکَ مَامُولٌ دَعَوتُکَ فَاَجَبتَنی وَسَئَلتُکَ فَاَعطَیتَنی وَرَغِبتُ
نیست و جز تو آرزو شده ای نیست خواندمت و تو اجابت آردی و درخواست آردم و تو عطا آردی و به درگاه تو میل
آردم
اِلَیکَ فَرَحِمتَنی وَوَثِقتُ بِکَ فَنَجَّیتَنی وَفَزِعتُ اِلَیکَ فَکَفَیتَنی اَللّهُمَّ
و تو مرا مورد مهر خویش قرار دادی و به تو اعتماد آردم و تو نجاتم دادی و به درگاه تو نالیدم و تو آفایتم آردی خدایا
فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَرَسُولِکَ وَنَبِیِّکَ وَعَلی الِهِ الطَّیِّبینَ
درود فرست بر محمد بنده و رسول و پیامبرت و بر آل پاک
الطّاهِرینَ اَجمَعینَ وَتَمِّم لَنا نَعمآئَکَ وَهَنِّئنا عَطآئَکَ وَاآتُبنا لَکَ
و پاآیزه اش همگی و نعمتهای خود را بر ما آامل گردان و عطایت را بر ما گوارا آن و نام ما را در زمره
شاآِرینَ وَلاِلاَّئِکَ ذ اآِرینَ امینَ امینَ رَبَّ الع الَمینَ اَللّ هُمَّ ی ا مَن
سپاسگزارانت بنویس و هم جزء یادآنندگان نعمتهایت آمین آمین ای پروردگار جهانیان خدایا ای آه
مَلَکَ فَقَدَرَوَقَدَرَ فَقَهَرَ وَعُصِیَ فَسَتَرَ وَاستُغفِرَ فَغَفَرَ یا غایَةَ
مالک آمد و توانا، و توانا است و قاهر و نافرمانی شد ولی پوشاند و آمرزشش خواهند و آمرزد ای آمال مطلوب
الطّالِبینَ الرّاغِبینَ وَمُنتَهی اَمَلِ الرّاجینَ یا مَن اَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ
جویندگان مشتاق و منتهای آرزوی امیدواران ای آه دانشش بهر چیز احاطه دارد
عِلماً وَوَسِعَ المُستَقیلینَ رَافَةً وَرَحمَةً وَحِلماً اَللّهُمَّ اِنّا نَتَوَجَّهُ اِلَیکَ
و راءفت و مهر و بردباریش توبه جویان را فرا گرفته خدایا ما رو به درگاه تو آوریم
فی هذِهِ العَش