شعر ازدواج از خودم

گر بکنی با صنمی ازدواج

بر سر خود تو بنهادی دو تاج

عشق به معشوق تورا جان دهد

بر دل و قلبت همه ایمان دهد

گر تو بخواهی برسی بر صفا

خانه ی خود را تو بکن ازبلا

هر که بلا  بر دل خود ره دهد

هر چه بلا هست زان او رهد

زوج تو باشد چو بلا خانه را

زینت دل باشد و کاشانه را

گر به گلی تکیه زند بلبلی

از دل باغش بجهد سنبلی

از گل و بلبل شده دنیا گهر

گر نبود عشق بمیرد هنر

پس تو بکن با گل خود ازدواج

چون که بود بر دل تو احتیاج