پاییز شده پاییز از خودم

پاییز شده پاییز به به چه گل خوش بوست

بر باغ نگر جانا به به چه زر خوش روست

از هر چه بجویی تو در باغ مهیا است

به به چه بهارانیست بر باغ و چمن خوش خوست

با مردم چشم دل بنگر به همین پاییز

هر پلک دوچشمانش بر قلب و دلت جاروست

به به به همین پاییز به به به گل جالیز

گردیده مرا پاییز چون باغ هنر یک دوست

به به چه عجب درسیست پاییز بهار افشان

در ان تو تامل کن این نیست دگر یک پوست

عشاق به ان مبهوت در پیش رخش مردود

فردوس بدان حیران به به چه کمان ابروست

گویی که همین پاییز نوشیده شرابی خوش

بنگر تو همه بستان گویی که سر اهوست

((ساقی)) تو مده باده بر  این دل بیچاره

رنگ رخ این پاییز بر درد دلم داروست