شعر صبا ازخودم

گر گذر کردی صبا از کوی یار

بوسه زن باد صبا بر ان دیار

چون رسیدی بر در جانان من

حلقه را زن کن سلامی بر نگار

چون گشود ان در برویت ای صبا

کن چو صیادی دل یارم شکار

شانه زن زلف نگارم را صبا

چون رسیدی منزل ان نوبهار

بس بشین بر گوشه ای چایی بنوش

کن به یار من صبا  تو افتخار

گر خوری ناهار نوش جان صبا

بعد از ان سازی بزن با یک سه تار

با همان سازت بگو ((ساقی))برو

میکشد یارت برایت انتظار