دروغ ممنوع

دروغ، کلید شر است و قفل خیر. در خیر را می‏بندد و در شر را می‏گشاید. دروغ، مسلمان را از نماز شب، محروم می‏کند. مسلمان بر اثر محروم شدن از نماز شب از روزی نیز محروم می‏شود.

این سخن را از خود نمی‏گویم، بلکه فرمایش خلیفه ششم رسول خدا(صلی الله علیه وآله) ‏حضرت امام جعفر صادق‏علیه السلام است:

«ان الرجل لیکذب الکذبة، فیحرم بها صلاة اللیل فاذا حرم بها صلاة اللیل حرم بهاالرزق. (1) 

مردی که دروغ می‏گوید از نماز شب محروم خواهد شد، وقتی که از نماز شب محروم‏ شود از روزی محروم خواهد شد.»

گناهانی هستند که اثر معنوی دارند. گناهانی هستند که اثر وضعی دارند گناهکار کمتر می‏تواند اثر وضعی گناه را جبران کند. گناه کاری که چشم کسی را کور کرده، اگر میلیون‏ها ثروت هم صرف کند نخواهد توانست، چشم او را بینا کند.

زبانی که از آن، همیشه سخن راست‏ بیرون آید، پاکیزه است و آلودگی ندارد. زبانی که از آن، پیوسته دروغ بیرون آید، چرکین و آلوده می‏باشد، چنین زبانی ‏شایستگی آن را ندارد که ذکر نماز شب بگوید و توفیق خواندن نماز شب از او سلب ‏خواهد شد. عالم معنا عالمی است که اهل آن عالم، پاکیزگی زبان راستگو و گندیدگی زبان دروغگو را می‏بینند و شاید آن نفرتی که همه کس از شنیدن دروغ دارد، همان احساس گند دروغ می‏باشد. (2)

مرد از کذب، ننگ دارد ننگ.

مرد را با دروغ باشد جنگ.

تا توانی دروغ ساز مباش.

با کژ و با دروغ، ساز مباش.