افسوس

دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم ازتو:
که اگر با توقرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بیخواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجاکه تو باشی و من و عشق و خدا!!!
تو نوشتی ازمن:
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم ورفتم تا عشق
نازنیم ای یار
من نوشتم هر بار
با تو خوشبخترین انسانم…
ولی افسوس
مدتی هست که دیگر نه قلم دست تو مانده است و نه من!!!

                           افسوس.....