رکوع، جلب کننده توجه خداوند به بنده عابد و راهی از راههای نجات انسان از عذاب فرداست،

حقیقت رکوع چیست؟

رکوع، نشان دهنده این حقیقت است که عبد سر سرپیچی از مولا را ندارد و جز طاعت و فرمانبری راهی را انتخاب نکرده است.

 به گزارش پایگاه خبری جاجرم به نقل از جام نیوز

رکوع، حالت تواضع عبد در پیشگاه مقدس مولاست و از بهترین حالات عبادتی بنده در بارگاه قدس حضرت اوست.

رکوع، جلب کننده توجه خداوند به بنده عابد و راهی از راه‏های نجات انسان از عذاب فرداست، چرا که رکوع نمایانگر این معناست که عبد از آلودگی به کبر و منیت و خودخواهی و خودپرستی پاک است.

رکوع، نشان دهنده این حقیقت است که عبد سر سرپیچی از مولا را ندارد و جز طاعت و فرمانبری راهی را انتخاب نکرده است.

حضرت صادق (ع) فرمود: رکوع نمی ‏کند بنده‏ ای برای خداوند متعال به رکوع حقیقی؛ مگر اینکه خدا او را به نور بهاء خود زینت داده و در سایه عظمت خود ساکن نموده و لباس برگزیدگان خود را به او بپوشاند.

رکوع در مرتبه اول و سجود در مرتبه دوم است، و هر که رکوع را به آن طوری که هست بجا آورد، برای سجده کردن صلاحیت پیدا می‏ کند. و اثر رکوع اظهار أدب است، و سجده موجب قرب است، و هر که نتواند به خوبی عرض ادب کند برای مقام قرب صلاحیت پیدا نمی‏ کند.

پس رکوع به جا آور چون رکوع کسی که به قلب خود در مقابل پروردگار متعال خاضع است، و در ظل سلطنت حق ذلیل و خائف است، و جوارح او برای خداوند مطیع و تسلیم است، و پیوسته متواضع و ترسان است از آنچه او را فوت شده است از فوائد و عوائد راکعین.

در رکوع شخص راکع خم می‏ شود، به حدی که در حال متوسط قیام و سجده قرار می‏ گیرد، مانند تجلیل و تعظیم و اظهار أدبی که عرفا در مقابل اشخاص بزرگ معمول و مرسوم است، ولی در سجده به طور کلی و تا آخرین حد اظهار خضوع و خشوع و بندگی کرده، و به اندازه‏ ای در مقابل عظمت و نفوذ پروردگار متعال تذلل و تواضع می‏ شود که چهره به خاک مالیده و تسلیم صرف می‏ شود.