اندکی فکر کن ...
به انهایی فکر کن که هیچگاه فرصت اخرین نگاه و خداحافظی را نیافتند.
به انهایی فکر کن که در حال خروج از خانه گفتند
روز خبی داشته باشی و هرگز روزشان شب نشد.
به بچه هایی فکر کن که گفتند
مامان زود برگرد و اکنون نشسته اند و هنوز انتظار می کشند.
به دوستانی فکر کن که دیگر فرصتی برای به اغوش کشیدن یکدیگر ندارند
و ای کاش زودتر این موضوع را می دانستند.
به افرادی فکر کن که بر سر موضوعات پوچ و احمقانه روبه روی هم می ایستند
و بعد غرور مانع شان از عذرخواهی می شود
وحالا دیگر حتی روزنه ای هم برای بازگشت وجود ندارد .
من برای تمام رفتگانی که بدون داشتن اثر یا نشانه ای از مرگ
ناغافل و ناگهانی چشم از جهان فرو بستند
سوگواری میکنم .
من برای تمام بازماندگانی که غمگین نشسته اند و هرگز نمی دانستند که
ان اخرین لبخند گرمی است که به روی هم میزنند
و اکنون دلتنگ رفتگان خود نشسته اند
گریه میکنم .
به افراد دور و بر خود فکر کنید ...
کسانی که بیش از همه دوستشان دارید
فرصت را برای طلب بخشش مغتنم شمارید
در مورد هرکسی که در حقش مرتکب اشتباهی شده اید.
قدر لحظات خود را بدانید .
حتی یک ثانیه را با فرض بر این که انها خودشان از دل شما خبر دارند
از دست ندهید.
زیرا اگر دیگر انها نباشند
برای اظهار ندامت خیلی دیر خواهد بود .
دیروز
گذشته است
و اینده
ممکن است هرگز وجود نداشته باشد.
لحظه حال را دریاب
چون تنها فرصتی است که برای رسیدگی و مراقبت از عزیزانت داری.
اندکی فکر کن ...