...پیامی به دوست ...

اگر من شاعر بودم...

هیچوقت

شعری برایت نمی سرودم

و تو را...

کمتر از آنچه هستی،

در فهم واژه ها نمی ریختم 

که هرگز و تا هنوز...

پروانه ای به دنیا نیامدست،

که در دربار گل ها...

شاعری کند

از تو که می نویسم...

زانوی واژه هایم سست ،

دست هایم...

محو تماشای تو می شوند 

و من میان زمینُ آسمان

در ب یِ بسم اللّه ِ ♥ چشمانت ♥ ...

بلاتکلیف می مانم !