یک عمر سکوت

يك عمر سكوت به احترام عشقهايي كه كشتيم در خويش
يك عمر سكوت به احترام همه ي عاطفه ها
همه ي چشماني
كه به درهاي زمان خيره نموديم
كه به زيبايي دنيا بستيم
كه دريغش كرديم شعله ي اشكي را
يك عمر سكوت
تا ندانند همه عاشق صفتان
گر نگفتيم دليل مردگي هامان نيست
اين دليل مرگ گوشي شنواست ...

...

مرگ گوشی شنوا ...؟

هرگز از باور من چنین چیزی نخواهی دید . بخدا این من نیستم . من نمی توانستم ...

نه ...

مرا از من غریبه کرده اند کجایی تا ببینی دون مرامان محیطم چه به روزم آوردند . از امتداد آن نگاه سالمی که می شناسی نقطه چینی بیش نمانده ست ...

چه دلیلی می خواهی محکم تر از این که می آیی می بینی کادوی روز ولاد تو سکوت است سکوت ...

یا بکن یا کنده شو . ریشه ام سست تر از گذشته هاست . فقط یک نگاه دیگر می تواند ریشه ی خشکیده را از جا بکند . تیشه حرام است به من ...


دلم که تنگ می شود
دستهایم
بند نمی شوند روی این کاغذها . . .
امشب سکوت و کاغذ و این الفبای تکراری
به کار من نمی آیند
دستهایم هم . . .
می خواهم تو را بنویسم
دستهایت را به من میدهی ؟