لبهایم رامی شورم به خیال پاک کردن نقش بوسه هایت چه خیال باطلی... گیرم که پاک شود طعم لبهایت

نوبهارست درآن کوش که خوشدل باشی که بسی گل بدمد باز تو درگل باشی

من نگویم که کنون باکه نشین وچه بنوش که تو خوددانی اگرزیرک وعاقل باشی

نقش من هر ورقی دفتر حال دگرست حیف باشد که زحال همه غافل باشی