عبرت

یک شبی مجنون نمازش راشکست

بی وضو در کوچه ی لیلا نشست

عشق آن شب مسته مستش کرده بود

فارق از جام الستش کرده بود

گفت یارب از چه خارم کرده ای

بر صلیب عشق دارم کرده ای

خسته ام زین عشق دل خونم نکن

من که مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم

این تو و لیلای تو من نیستم...

گفت ای دیوانه لیلایت منم

در رگت پنها ن و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی

من کنارت بودم و نشناختی

آه...