من هنوز یک گربه ام!
من امیدوارم دیدگاه مردم نسبت به حیوانات معلول تغییر کند. من امیدوارم رویکرد مردم نسبت به تقسیم حیوانات به دسته های بهتر و بدتر تغییر کند و امیدوارم مردم با حیوانات معلول هم عادی رفتار کنند، نه خاص، نه بدتر، ساده و طبیعی...
این دلیلی بود که من این پروژه عکاسی را آغاز کردم، به امید اینکه حتی درصد کوچکی از مردم ترس و دیدشان را نسبت به معلولیت تغییر دهند. مهم نیست که این گربه ها، گوش، دست، چشم یا پا ندارند یا بیماری خاصی دارند، آنها هنوز هم یک گربه اند و مثل همه گربه ها رفتار می کنند.
پروژه من شامل عکس هایی از گربه های معلول درلحظاتی است که رفتار جامع همه گربه ها را دارند. من سعی کردم حقیقت را بدون درنظر گرفتن معلولیت آنها به تصویر بکشم. معلولیت حالتی ذهنی است. تصاویر من را در ببینید و به این فکر کنیم وقتی آنها احساس نمی کنند بدتر هستند چرا ما باید با آنها طوری رفتار کنیم که انگار بدترند؟
من کازیک هستم، 5 سالمه و یک پا ندارم. اما هنوز هم یک گربه ام...
من مارسل هستم، 8 سالمه، لوسمی دارم. اما هنوز هم یک گربه ام...
من سیمبا هستم، یک سال و نیمه. یک پا ندارم اما هنوز هم یک گربه ام...
من سفایر هستم، یک چشم ندارم اما هنوز هم یک گربه ام...
من سایتک هستم 6 سال و نیمه، یک چشم ندارم اما هنوز هم یک گربه ام...
من شرلوک هستم یک ساله، یک چشم ندارم اما هنوز هم یک گربه ام...
من لولک هستم دوساله، پاهایم کوتاه است اما هنوز هم یک گربه ام...
من روفوس هستم دم ندارم اما هنوز هم یک گربه ام..
کاسپر، دو و نیم ساله، ناشنوا
رپیدکا، دوساله، یک چشم ندارد
کیکو، دو و نیم ساله، یک پا ندارد
کیارا، 9 ساله، مبتلا به لوسمی
سمیک، 5ساله، ناشنوا