دست از طلب ندارم تا کام من بر اید یا دل رسد به جانان یا جان ز تن در اید...

قلبم پشت دروازه های سینه ام چه تند و اتشین میزند به گمانم عشق جوانه زده که فکرش را می کرد دختر پاییز زمستان سرد را پشت سر بگذارد و به بهار برسد گرمای عشق پسر تابستان را بچشد و در سرسبزی چشمانش غرق شود چه بی قرار می کوبد قلبم در سینه... سروده ی خودم تقدیم ...

لحظات زندگی وسیله ی نقلیه ی عمرند. جاده بهتر از هر کسی درد غربت را می فهمد. زندگی گذر گاه است نه قرار گاه......

براینه ی بخت کسی گرد مپاش درمان چو نمیکنی درد مباش به گرم دلان حریف دم سر مباش باش انچه که باشی نامرد مباش...

بدتر از رفتن گندی است که به اعتماد ها زده میشود......

هی تو... می دانی از کجای زندگی بیشتر خسته ام؟ انجا که وسط خنده هایم بغض می کنم....

جسارت میخواهد نزدیک شدن به افکار دختری که روزها مردانه با زندگی میجنگد اما شبها بالشش از هق هق دخترانه اش خیس است....

دلم تنگ است باور کن......

تو کی بودی ای مسافر که منو در من شکستی رفتی اما در دل من تو همیشه زنده هستی تو کی بودی که به یادت باید اواره بمونم چا به پای باد غربت برم و از تو بخونم...