گمنام نامدار
بی گناه سرزمین من !
چه کرده اند
با پیکر پاره پاره ات
دستان خون چکان نامر دان روزگار
*
مفسر آسمان
سردار بی سر !
چه سبک بال به دوش ها می رفتی !
سبک بار همچون عروج آسمانیت
شرافت خاک های سوزان !
میراث تو
باور رستاخیز کائنات بود
*
بهار آوا در سیاه سال های خون و قیام
بی گمان سال هاست که باد
نام تو را
در گوش برگ ها زمزمه می کند
*
نستوه ایستاده به چکاد رفعت
من دست های سترگت را
در کدامین خاک جستجو کنم ؟
وقامت پر افتخارت را
پای کدامین سپیدار ؟
در میدانگه رزم و کمین
من گام های پر توان تو را
بر پلک کدامین چشم رد بزنم
خون سرخ تو کدامین لاله را آبیاری کرده است
«گمنام نامدار»
چشمان بی نورم تقدیم حلقه ی
چشمان خالیت
فاطمه عباسلو از کرمان