تباهی

در شهری که خورشید را به قیمت شمعی نمی خرند پروانه شدن یعنی تباهی!
گاهی دلم میخواهد بگذارم بروم ، بی هرچی اشنا، گوشه ی دوری گمنام،حوالی جایی بی اسم، گاهی خیال میکنم روی دست خدا مانده ام، خسته اش کرده ام!
اما ادمیان به لبخندی که بر لبها می نشانند، و به احساس خوبی که بر جای مینهند، وبه دردی که از یکدیگر میکاهند می ارزند.....وما بودنشان را میخواهیم چون وجودشان، زمین را زیباتر میکند، ارزو میکنم که همیشه باشید!........