درباره الکل بدانیم

   به یاد داشته باشیم برای اینکه بتوانیم موفقیت‌ها را در زندگی تجربه کنیم احتیاج به سلامتی جسم و روح داریم. برای سلامتی جسممان احتیاج به این داریم که مزاج‌شناس باشیم و تغذیه‌ای مطابق مزاج جسمی خود داشته باشیم و برای سلامتی روح خود نیاز به این داریم که با خدای بزرگ در آشتی باشیم و لاغیر.

  از جمله تغذیه‌های ناسالم مصرف مشروبات الکلی است که این مقاله برآن است تا واقعیت‌های علمی در ارتباط با مضرات مصرف مشروبات الکلی را باطلاع عموم مخصوصاً آنانی که بدنبال زندگی سالم هستند برساند، امید است حق‌مطلب ادا شود.

  امروزه هستند کسانی که مصرف مشروبات الکلی را مستقیم و یا غیرمستقیم در برنامه غذایی خود دارند و اکثراً نیز دچار تزلزل‌های اخلاقی و رفتاری می‌شوند و بسیاری هم متوجه هستند که آنچه باعث تغییرات در حالات آنها شده و می‌شود مصرف همین مشروبات الکلی است ولی با نهایت تأسف باز به مصرف آن ادامه می‌دهند. علمای علم تغذیه معتقدند که در اثر تغذیه نامناسب، بیماری‌هایی همچون قلبی، عروقی، چاقی، افزایش فشار خون، کم‌خونی، استئوپرفر، دیابت و سرطان شکل شایع به ظهور می‌رسند.

  اگر بتوانیم روش تغذیه خود را به سمتی سوق دهیم که بتوانیم واقعاً درست تغذیه کنیم بسیاری از بیماری‌هایی را که امروزه گریبانگیر ما شده براحتی از سفره زندگی‌مان حذف خواهیم کرد. شاید شما نیز با ما هم عقیده باشید که وضع تغذیه در کشور ما هم خوب نیست و بسیاری از ما بد غذا هستیم و بعضی‌ها در کنار این بد غذا بودن، متأسفانه مصرف مشروبات الکلی را نیز در برنامه غذایی و این واقعاً افتضاح است. سوای این بدسلیقه‌گی و بدغذایی که خودشان دارند، به دیگران نیز توصیه می‌کنند که باید مشروبات الکلی را ماهی چندبار مصرف کرد. جدیداً تجویزهای عجیب و غریبی توسط عده‌ای در ارتباط با مشروبات الکلی در جامعه ما به راه افتاده که هیچ پایه علمی تعریف شده ندارد.

  بعنوان نمونه یکی از بیمارانی که برای درمان کابوس‌های خود به پزشک مراجعه می‌کند می‌گوید: « که من برای معالجه به همه‌جا رفتم و آخرین پیشنهادی که به من شد، مصرف مشروبات الکلی بود، آن هم الکل خاصی که برای پیدا کردن آن چه زجرها که نکشیدم اما... ».

  متأسفانه این آقا نیز به همان صورت عمل می‌کند و خوب نمی‌شود که هیچ بلکه وضعیتش بحرانی‌تر می‌شود. آیا دارو آنقدر قحط بوده که بعضی‌ها فقط و فقط مشروبات الکلی را پیشنهاد می‌کنند. اما با مصرف آنها الان احساس دیگری به من دست داده و آن اینکه می‌بینم پرواز می‌کنم و با سر به زمین می‌افتم یعنی این مورد نیز به وضعیت قبلی من اضافه شده بود. وقتی از کسانی که مشروبات الکلی مصرف کنند سوال می‌شود که واقعاً شما چرا و بر چه مبنایی از این‌ها استفاده می‌کنید؟ اکثرشان جواب می‌دهند که انسان باید هر روز حداقل 2 بار مشروبات الکلی استعمال کند چرا که هم برای دفع انگل و هم برای شسشتوی بدن خیلی مفید است؟! آیا این مسئله مورد تأیید جوامع علمی است؟

  با این توضیح روشن است که خوردن و آشامیدن ما نیز کورکورانه است و اصلاً حکمتی در آن وجود ندارد. 80% جامعه ما کمتر از حد استاندارد ویتامین دریافت می‌کنند. 21% روستاهای ما و 13% مناطق شهری ما سوء تغذیه دارند. هزینه‌ای که این سوء تغذیه برای کشور ما دارد بیش از 5میلیارد دلار است. بطوریکه 60% مرگ و میر کودکان در کشور ما ناشی از همین سوء تغذیه می‌باشد. عجب روزگاری است خوب، جای خود را به بد داده است. گنجشک را عوض قناری نشان می‌دهند و عده‌ای نیز آنرا به اسم قناری قبول می‌کنند اما دریغ از یک مثقال عقل، تا موقعی که عوام از خواص و کار عوامانه از کار علمی تشخیص داده نشود این وضعیت را خواهیم داشت.

  البته تحصیلات و مدرک صرف هم بعضاً دلیل بر خواص بودن نیست. بنابراین باید به خودمان بیائیم و هر سخنی را از هر کسی قبول نکنیم قدر سلامتی خودمان را بدانیم. سالانه 55هزار خطای بزرگ پزشکی در کشور ما گزارش می‌شود که بیش از 10هزار مورد آن منجربه مرگ می‌شود و بیش از 20هزار مورد باعث نقص عضو می‌شود. اینها مسائلی است که خاطرنشان می‌سازد که آگاهانه‌تر با مسئله برخورد کنیم چرا در برخی مسائل کنجکاوی به خرج می‌دهیم اما در مورد تغذیه خود این کار را نمی‌کنیم بهتر است هر وقت و هرجا و توسط هرکس که باشد اگر چیزی مصرف می‌کنیم مثلاً 10تا علامت سؤال داشته باشیم تا بهتر بنوشیم و بخوریم. انشاء‌ا...

  الکل: الکلی که با نام الکل اتیلیک معروف است، مایعی است با بوی مطبوع و بدون رنگ و با طعم سوزان که در تمامی نوشیدنی‌های سکر‌آور و شراب و عرق و امثال آنها یافت می‌شود. الکل اتیلیک با هر نسبتی با آب حل می‌شود و در اثر اکسیژن می‌سوزد و تولید آب و ایندریر کربنیک می‌کند. این همان الکل سفید است و چون از اتان مشتق می‌شود و به اتانول نیز معروف است. وقتی که گلوکز تخمیر می‌شود «شراب» بدست می‌آید و وقتی نشاسته تبخیر می‌شود «آبجو» تولید می‌شود این الکل هم در شراب و هم در آبجو بوجود می‌آید. ما یک نوع دیگر از مشروبات الکلی داریم که بنام «عرق» معروف است.(مخلوط آب و الکل تا 50% الکل) که با تقطیر مایعات الکلی مانند شراب، الکلی بدست می‌آید که آنرا عرق می‌نامند. البته با مایعات حاصل از دانه‌های غلات نیز الکل بدست می‌آید اما الکل بدست آمده ناخالص خواهد بود. امروزه چون مصرف صنعتی الکل بسیار است از جمله در کشور کانادا که بعنوان سوخت نیز مصرف می‌کنند. از اینرو مجبورند الکل را از چغندر و دانه‌های سیب‌زمینی تهیه کنند اما مواد دیگر قندی را قبلاً به قند تبدیل می‌کنند و سپس تحت تخمیر قرار می‌دهند. عامل این تخمیر موجودات ذره‌بینی بسیار کوچکی هستند که در برخی مواد زیست می‌کنند بنام مخمر نامیده می‌شوند. که از طریق جوانه زدن تولیدمثل می‌کنند و دارای ترشحاتی از خود هستند که دیاستاز نامیده می‌شود. که مواد قندی را به الکل تبدیل می‌کند.

  مانند آبجو با فرمول زیر:

  2(C6H10O5)n + nH2O ¦ nC13H22O6

  بعد ماده مخمر آبجو در روی مالتوز توسط دیاستازی دیگری موسوم به مالاز اثر می‌کند و مالتوز را به گلوکز تبدیل می‌کند و سرانجام زیمار این گلوکز را به الکل و دی‌اکسیدکربن تولید می‌کند. الکل اتیلیک به نوبه خود مصارفی در صنعت دارد مثلاً حلال خوبی برای عطرهاست و همچنین ورنی‌هاست(نوعی ماده صمغی در نقاشی‌ها کاربرد دارد). در داروسازی محلول‌های الکلی را بنام تنتور می‌نامند همچون تنتورید تنتور بنژوان و غیره.

  شراب: شراب در معنای لغوی آنست که جویدنی نیست بلکه نوشیدنی است چه حلال باشد و یا حرام. و اما در معنای اصطلاحی به معنای خمر یا مایعی است که در آن سکر یا مستی‌آور باشد. اما خمر فقط اختصاص به آب‌انگور جوشیده دارد و در اصطلاح علمای طب شراب مطلق به معنای خمر است و در مواردی اگر شراب ممزوج گفته‌اند منظورشان شراب مخلوط با آب بوده است. شراب انواع مختلفی دارد که به مواردی از آن اشاره می‌کنم.

  1- شراب حدیثی: نوعی از شراب 5 ماهه است و به نام عصیر نیز معروف است. 2- شراب کهنه 3- شراب مثلث 4- شراب جبوشی: نوعی شراب که در بلاد غرب از آب دریا و شیره انگور می‌سازند. 5- شراب ریحانی: شرابی سبز رنگ و خوشبو است 6- شراب طهور 7- شراب سوسنی 8- شراب شیرازی 9- شراب صبح 10- شراب قدیم: نوعی شراب میان شراب قدیم و متوسط شراب 4 ماهه است 11- شراب عسلی: 2واحد از شراب کهنه می‌گیرند و با یک واحد عصل مخلوط می‌کنند و می‌گذارند تا برسد. 12- شراب طرایی: انگوررا بعد از چیدن در آفتاب می‌گذارند و می‌فشرند و می‌پزند و شراب را درست می‌کنند. 13- شراب مدوق: نوعی شراب است که از نان خشک که از آرد خشک بی‌ شیر و روغن پخته می‌شود. این نان را در آن خیسانده و بعد از 5 تا 6 ساعت صاف می‌کنند. 14- شراب معسل: مقدار 5 واحد افشره انگور که مزه گیرنده داشته باشد با یک واحد عسل در یک آوند گشادی می‌جوشانند کمی نمک در آن می‌ریزند و کمی که برمی‌آورد می‌گیرند و هرگاه از جوشش ایستاد آنرا در خم‌ها می‌گذارند. 15- شراب ماضی: شرابی است بی‌مزه و از کیف افتاده. 16- شراب قبض: شراب غلیظ ترش. 17- شراب چکیده: به شراب رسیده می‌گویند. 18- شراب پشتی: نوعی شراب که ادویه‌جات مستی‌آوری چون مهر گیاه و جوز در آن می‌اندازند. 19- شراب شکر 20- شراب قندی 21- شراب کهربا 22- شراب موصل: شرابی است که در یک من آن 40 من آب داخل است. 23- شراب حرام: در اصطلاح فقیهان آن آشامیدنی را می‌گویند که به اجماع حرام شده است. 24- شراب صوفیان: عشق 25- شراب ساکنان: عشق و محبت و بیخودی و مستی است که از جلوه محبوب حقیقی حاصل می‌شود. 26- شراب اطباء: به اصطلاح اطباء به معنی شراب و دواء است. شراب بنفشه یعنی شربت بنفشه.

  مشروبات الکلی و بدن انسان:

  برای بهتر شناختن مشروبات الکلی خوب است یک بررسی غذایی در مورد مشروبات الکلی داشته باشیم. آیا واقعاً مشروبات الکلی دارای ارزش غذایی هستند یا نه؟ ما روزانه غذاهایی را مصرف می‌کنیم و نمی‌دانیم آیا این غذا برای ما خوب است یعنی در حکم داروست یا هم است و مضراتی را به همراه دارد! مثلاً شخصی که دچار آترواسکلروز(تصلب شرائین) شده است.

  غذاهایی مانند جگر- کله و پاچه و غیره مصرف می‌کند در این‌جا گفته می‌شود این غذایی که چنین بیماری می‌خورد حکم غذا ندارد بلکه سم است. اما شخصی که دچار بیماری مفصلی آرتروز شده می‌تواند براحتی از پاچه استفاده کند و همین غذا برای او دارو محسوب می‌شود. بنابراین غذاها بر اساس مزاج افراد حکم دارو یا سم را خواهد داشت اما با اینکه ماهی یا جگر برای شخصی که دچار تصلب شرائین شده حکم سم را دارد اما ارزش غذایی آن از بین نرفته است بلکه دارای ارزش غذایی هستند آیا مشروبات الکلی را نیز می‌توانیم به همین صورت طبقه‌بندی کنیم و آیا در حین حال اگر دارو سم محسوب شود ارزش غذایی نیز خواهد داشت؟ در جواب باید گفت: خیر چون الکل از تجزیه ناقص قند انگور بدست می‌آید ما هر غذایی که می‌خوریم مواد قندی و نشاسته‌ای که در غذاهای ما وجود دارند وقتی داخل بدن شدند تبدیل به قند انگور یا اصطلاحاً گلوکز می‌شود و آن موقع است که بدن قند انگور را جذب می‌کند و حرارت بدن را تأمین می‌کند. اما اگر کسی که در خارج از بدن ما از تجزیه قند انگور بدست آمده است.

  برای بدن ما چه فایده‌ای خواهد داشت چون قند انگور در خارج تجزیه شده و ما گفتیم هر چیزی که می‌خوریم در بدن ما تبدیل به قند انگور می‌شود . و بدن ما قادر نیست قند تجزیه شده در الکل را دوباره به قند انگور اولیه تبدیل کند و برای همین آنچه در بدن ما وجود خواهد داشت فقط و فقط الکل خواهد بود و این الکل نمی‌تواند مانند قند انگور سوخت بدن ما را تأمین کند و اصطلاحاً در بدن ما نمی‌سوزد و حالا مقصود از این سوختن چیست؟ مقصود از سوختن اینست 1) بدن ما برای فعل و انفعالات شیمیایی حرارتی ایجاد کند. 2) قسمت‌های مختلفی از بدن ما که دچار کمبود مواد هستند آنرا برطرف کند 3) قدرت و نیروی پایدار و ثابتی را برای بدن به ارمغان داشته باشد.

  هر ماده غذایی که چنین کاربردی نداشته باشد مضر به بدن خواهد بود. الکل از این نوع ماده محسوب می‌شود چون ارزش غذایی ندارد در بدن باعث آتش‌سوزی می‌شود یعنی علاوه‌بر اینکه فوایدی عاید بدن نمی‌کند بلکه هرچه ذخایر در بدن ما وجود دارد همه را به آتش می‌کشد و این مسئله است باعث می‌شود شخص که مشروب مصرف می‌کند چون تمام ذخایر موجود در بدنش به تحلیل می‌رود و می‌سوزد سستی و رخوت وجود او را می‌گیرد همانطور که قبلاً گفتیم الکل با هر نسبتی با آب مخلوط می‌شود و آب عضلات گرفته می‌شود. و برای همین است که افراد الکی بعد از نوشیدن الکل دچار عطش می‌شوند. اشخاصی که در اثر مصرف الکل یک گرم الکل در خون آنها وارد شود تلوتلو راه می‌روند و افرادی که دو گرم الکل به خون آنها وارد شود بیهوش خواهند شد و اگر سه گرم الکل در خون وارد شود باعث سستی در بدن و حالت اغما در فرد می‌شود.

  اشخاص الکلی با مصرف الکل انرا مستقیماً وارد خون خود می‌کنند و چون بدن برای بیرون ریختن الکل تجزیه و تحلیل نمی‌تواند انجام دهد مجبور است از 3 طریق این سم خطرناک را از بدن بیرون بریزد. 1) از طریق ادرار 2) از طریق عرق کردن شخص الکلی 3) از طریق تنفس. برای همین موضوع است تا موقعی که الکل از بدن دفع نشده باشد دهان شخص بوی الکل خواهد داد. افرادی هستند که می‌گویند ما مصرف می‌کنیم اما کم می‌خوریم ولی غافل‌اند از اینکه همین کم‌کم خوردن نیز ختم به افراط در می‌ خواری می‌شود بخاطر اینکه کسانی که الکل می‌نوشند حتی اندک‌اندک به مرور زمان دچار کمبود پتاسیم می‌شوند و این کمبود پتاسیم در بدن است که افراد را مجبور به افراط در می خواری می‌کند. بنابراین اگر به لحاظی زمانی به موضوع بنگریم قطره‌قطره جمع گردد وانگهی دریا شود. الکل باعث تسریع گردش خون می‌شود و این خاصیت الکل به نظر خیلی خوب است. اگر در کنار آن اثرات مخرب‌تری نداشته باشد ولی متأسفانه دارد و آن اینکه وقتی سرعت گردش خون زیاد می‌شود سوخت بیشتری نیز در بدن مصرف و ذخایر بدن در همان لحظه یکبار گرفته می‌شود و شخص الکلی دچار تشنگی و گرسنگی کاذب می‌شود و میل دارد که فقط بخورد و بنوشد. ولی هنگامی که الکل از بدنش دفع می‌شود و سرعت گردش خون پایین می‌آید نوعی رخوت و سستی بدنش را نیز فرامی‌گیرد و این سستی و بی‌حالی تحریکی می‌شود برای مصرف دوباره مشروبات الکلی توسط فرد الکلی و او میل به خوردن شراب پیدا می‌کند. و اینست که مضرات آن بیشتر از منفعت آن است.