حـجــــاب چـهـــره‌ی جـــان مـی‌شــود ، غـبـار تـنـم
خــوشــا دمـی کـــه از آن چـهـره ، پـرده بـر فـکـنـــم
چنـیـن قـفـس نه سـزای چو مـن خوش الحانی‌ست
روم به گلـشـن رضــــــــوان کـه مـــــرغ آن چـمـنــم
عـیـان نـشـد کـه چـرا آمـــدم ؟!!! کـجـا رفـتــم ؟!!!
دریـــــــــــغ و درد ! کـه غـافـل ز کـار خـویـشـتــنــم