عبیدالله‏ بن ‏زیاد که استاندار کوفه و بصره و عامل یزید بن ‏معاویه در عراق و فتنه‏گر اصلی واقعه کربلا و از دشمنان سرسخت اهل‏بیت(ع) بود، دستور داد اسیران را با همان حالت اسارت و در پوشش نامناسب وارد مجلس کنند تا به خیال خود خدشه ای به جایگاه والای اهل بیت وارد کند .

پس از چند روز اقامت اسیران در کوفه آنان را روانه شام کردند تا در مجلس یزید بن ‏معاویه حاضر کنند.

کاروان اسرا هنگام حرکت به سوی شام از شهرها و روستاهای بسیاری عبور کردند و در بسیاری از این مناطق مردم به محض باخبر شدن از شهادت امام حسین(ع) و اسارت خانواده آن حضرت سوگواری و قاتلان آن حضرت را لعنت می کردند.

اول ماه صفر سال 61 هجری قمری، اسیران و سرهای شهیدان واقعه کربلا وارد دمشق، مقر حکومت یزید بن ‏معاویه شدند.

مدتی که اسیران در شام اقامت داشتند رویدادهای گوناگونی برای آنان به وقوع پیوست که از همه مهمتر درگذشت دختر خردسال امام حسین(ع) در خرابه شام، مناظره حضرت زینب(س) و دیگر افراد خانواده سیدالشهدا با یزید و خطبه به یادماندنی امام سجاد(ع) در حضور یزید، درباریان و اهالی دمشق در مسجد اموی بود.

این افشاگریها و مبارزه‏های پنهان و آشکار اهل‏بیت در حالت اسیری، یزید را نزد مسلمانان بی‏مقدار و بی‏اعتبار کرد و پس از مدتی، وضعیت شام را بر ضد یزید و به هواداری از امام حسین(ع) تغییر داد.

یزید ناچار شد به جرم و جنایت خود و سپاهیان و عاملان جنایت پیشه اعتراف کرده، از امام زین‏العابدین(ع) عذرخواهی و پس از مدتی آنان را آزاد و با احترام و عزت به مدینه منوره عودت دهد.

منابع: الارشاد (شیخ مفید)، منتهی‏الآمال (شیخ عباس قمی)، زندگانی چهارده معصوم (ع) ترجمه اعلام‏الوری و لهوف ‏سید بن‏ طاووس