۹۵/۰۲/۲۸ - 03:58

سلامت باشید

۹۵/۰۲/۲۹ - 13:19

۹۵/۰۳/۰۸ - 17:39

تقاضا مندم که فیلم تروی troy را نگاهی بنداز.

برادرش، دختره قبیله ی دیگه رو دزدید و جنگ شروع شد.اسمش یادم نیست فقط.
کپیشی. نگا کنین بهم حق میدی.جدی میگم.بی شوخی.

مثه شما خوشقیافه

۹۵/۰۷/۰۹ - 20:31

۹۸/۰۷/۱۴ - 23:10

۹۸/۰۷/۱۵ - 00:51

۹۸/۰۷/۱۵ - 00:52

با سه تا اکانت همزمان

۹۸/۰۷/۲۶ - 10:52

۹۹/۰۱/۱۶ - 13:34

دل من دیر زمانی است که می پندارد :


« دوستی » نیز گلی است ؛


مثل نیلوفر و ناز ،

ساقه ترد ظریفی دارد .


بی گمان سنگدل است آنکه روا می دارد


جان این ساقه نازک را - دانسته- بیازارد!

۹۹/۰۸/۱۱ - 13:51

۹۹/۱۰/۰۱ - 15:59

۰/۱۲/۲۰ - 04:52

ماشاالله داداش انشاالله پایدار باشی

۲/۰۳/۲۹ - 14:13

من ز برای دیدنت، خانه ب خانه میروم
هم قدمم با غم خود، شانه ب شانه میروم

نیست اگر نشان ز تو، درهمه کوی و برزنم
در پی هر نشانه ای، سایه ب سایه میروم

رخ بنما اگر تورا، نیست جدا ز وصل من
سخت بود چنین سخن، من عاشقانه میروم

مست شوم ز بوی تو، غبطه خورم ز موی تو
جان ز کفم اگر رود، من بی بهانه میروم

معبد من نگاه تو، شور من اشتیاق تو
مرغک خوش صدای من، بی آشیانه میروم

درعجبم چرا که من، سست شوم به کوی تو
حکم ز رفتنم شود، من بی گلایه میروم

این غزل از صمیم دل، سروده ام برای تو
شعر اگر اثر نکرد، سوی ترانه میروم

۲/۰۳/۲۹ - 14:24

من ز برای دیدنت، خانه ب خانه میروم
هم قدمم با غم خود، شانه ب شانه میروم

نیست اگر نشان ز تو، درهمه کوی و برزنم
در پی هر نشانه ای، سایه ب سایه میروم

رخ بنما اگر تورا، نیست جدا ز وصل من
سخت بود چنین سخن، من عاشقانه میروم

مست شوم ز بوی تو، غبطه خورم ز موی تو
جان ز کفم اگر رود، من بی بهانه میروم

معبد من نگاه تو، شور من اشتیاق تو
مرغک خوش صدای من، بی آشیانه میروم

درعجبم چرا که من، سست شوم به کوی تو
حکم ز رفتنم شود، من بی گلایه میروم

این غزل از صمیم دل، سروده ام برای تو
شعر اگر اثر نکرد، سوی ترانه میروم

۳/۰۳/۲۲ - 21:58

من ز برای دیدنت، خانه ب خانه میروم
هم قدمم با غم خود، شانه ب شانه میروم

نیست اگر نشان ز تو، درهمه کوی و برزنم
در پی هر نشانه ای، سایه ب سایه میروم

رخ بنما اگر تورا، نیست جدا ز وصل من
سخت بود چنین سخن، من عاشقانه میروم

مست شوم ز بوی تو، غبطه خورم ز موی تو
جان ز کفم اگر رود، من بی بهانه میروم

معبد من نگاه تو، شور من اشتیاق تو
مرغک خوش صدای من، بی آشیانه میروم

درعجبم چرا که من، سست شوم به کوی تو
حکم ز رفتنم شود، من بی گلایه میروم

این غزل از صمیم دل، سروده ام برای تو
شعر اگر اثر نکرد، سوی ترانه میروم