رفتنش پایان من نیست,, آغاز بی لیاقتی اوست...

دیشب از کوچه های تاریک قلبم با چتر همیشگیش عبور کرد ولی هوا بارانی نبود,  افتادم دنبال ردپاهاش این بار رد چمدونشم افتاده بود, ولی من از  لابه لای برگهای خشک پیداش کردم و بوسیدمش, رد پاهاشو میگم...

قطره ای اشک گوشه ی چشمم هوس سرسره بازی کرده بود زمین عاشقانه قطره رو به آغوش کشید باران شروع به باریدن کرد, بازم درست حدس زده بود,

رفت !!؟  به سلامت...

رفتنش تیغ زدن بر من است و تیغ زدن بر من پایان من نیس,, آغاز بی لیاقتی اوست.