برداشت آزاد ...

..یک ماه دیگر گذشت ...یا یک قدم نزدیکتر به مرگ...

هر سال که گذشت ،از آدما دورتر شدم

کادوهای تولد کم شد!

آدمای بد دیدم!

آدمای خوب دیدم!

غم دیدم...

دردو ، قلبم  با تمام وجود حس کرد...

تنهایی رو بلد شدم اما واسم عادت نشدُ هنوزم وقتی

تو خیابونا تنها با هنذفری و آدامس خرسی قدم میزنم.

لبخند میاد رو صورتم .من یاد گرفتم تنهایی خوبه...من یاد گرفتم با داشته هام زندگی کنم...

من یاد گرفتم وقتی که دلم گرفت برم سراغِ شمعدونی هام یاد گرفتم اونایی که میگن میمونن ،  

میرن! اونایی که چیزی هم نمیگن بالاخره یه روزی میرن!

با رفتنِ یه سری آدما از زندگیم باورام هم رفت!

اما باورای جدید ساختم  لبخندای جدید زدم من یاد گرفتم زندگی کنم...حتی شده با درد! امروز 

اتفاقی یه مطلبی خوندم باعنوان بهتره بگم دلنوشته هاش بود یا شاید حرف دلش بود با این مضمون

که شاید چند نفر رو دیده و دیدش به مردم یه منطقه عوض شده ولی تا حالا باهاشون زندگی مگه

کرده؟ تا حالا شده با یکی شون از نزدیک حرف زده باشه ارتباط از پشت تلفن و مجازی و پیام رو 

نمیگم از نزدیک و فیس تو فیس شده؟ نشده که اونطوری منم باید بگم چون فلانی ها بد بودن من 

نظرم نسبت به مردم اون شهر اون منطقه اون ناحیه عوض شده اخه تو این دنیای مجازی شناختم 

بعضی ها رو به قول سید حسن اقامیری تا میگم ما خوبیم بقیه رو بد میکنیم خودمون رو میکنیم امام و 

معصوم بقیه رو میکنیم شمر زمان خودمون یکم فکر کنیم میبینیم که حرفام زیاد هم دروغ نیست چون 

واقعیت محضه من الان نزدیک دو یا سه سالی میشه که سایت میانالی رو میشناسم ادمای زیادی 

دیدم و شناختم با خیلی هاشون از نزدیک حرف زدم و اشنا شدم و الان هم همدیگر رو میبینیم بیرون 

ولی بودن ادم هایی هم که ازشون متنفر شدم که تعدادشون انگشت شماره شاید سر جمع بشن 7 یا 

8 نفر ولی بگذریم اینو نوشتم تا بگم قضاوت نکنید راجب کسانی که ندیدید و نشناختید ادم های 

مجازی با ادمای دنیای واقعی زمین تا اسمون فرق دارن تا باهاشون زندگی نکردی تا درد هاشون رو 

نچشیدی نمیتونی بگی که نظری که داشتم راجب مردم یه جا بخاطر چند نفر عوض شدهو باز به

رسم روز های قدیمی در پایان حرف هایم

میترسم از بعضی آدمها ، ادمهایی که امروز دوستت دارند فردا بدون هیچ توضیحی رهایت میکنند 

ادمهایی که امروز صمیمانه پای درد و دلت مینشینند فردا بیرحمانه قضاوتت میکنند.

تو دنیای مجازی هر کسی رو شناختید باور کنید اونی که پشت مانیتور هست اونی که براتون تایپ 

میکنه و شما خوشحال میشید از هم کلامی باهاش و یک دل نه صد دل عاشقش میشید و اول میشه 

آبجی و داداش مجازی بعدا عشق و از این حرف ها با اونی که تو واقعیت هست فاصله اش مثل 

فاصله خدایی که ما ساختیم و امروز به عنوان بت پرستش میکنیم با اون خدایی که هست و هنوز 

نشناختیم هست دقیقا فاصله اش به اندازه فاصله خداست. به قول سپهری چشم ها را باید شست 

جور دیگر باید دید.

موفق باشید.