اصطلاح کوتاه حاکمیّت

                         حاکمیت در لغت به معنای برتری در بُعدحقوقی آن به معنای حق صدور اوامر بلاشرط است 

                                               حاکمیت را به حاکمیت مطلق و نسبی تقسیم کرده اند

                              حاکمیت مطلق به معنای حق فرمانروایی بی چون و چرا بر تمامی افراد است

                                   در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت مطلق از آن خداست

      حاکمیت مطلق به معنای برترین قدرت قابل تصور است که هیچ قدرتی نمیتواند اقتدار و سلطه آن را محدود کند.

                                حاکمیت نسبی به معنای حق حکمرانی انسان بر همنوع خویش است.

               این حکمرانی بر سرنوشت اجتماعی انسانها   منصبی است الهی که بر بشر تفویض شده است