آدمهای امن,
همان ها که همه چیز می توانی بهشان بگویی ... بدون اینکه قضاوت یا تحقیرت کنند, می توانی کنارشان احساس بودن کنی!
اینها تا لباس تازه تنت ببینند
نمی پرسند از کدام مغازه خریدی ؟ مارکش چیست ؟ چند خریدی ؟
می گویند : چقدر قشنگه چقدر بهت می آد من عاشق این جنس ژاکتم.
از سفر که بر میگردی
نمی پرسند کجا رفتی ؟ با کی و چرارفتی ؟ اسم هتلش ؟ چچقدر هزینه شد؟
می گویند : خوش گذشت؟ سرحال شدی؟
ماشین تازه بخری
نمی پرسند نو است یا دست دوم؟ از کجا خریدی ؟ نقد یا قسطی؟ چند خریدی؟
می گویند راحتی باهاش ؟ خوبی این ماشین اینه که ...
دانشگاه قبول شوی
نمی پرسند کدام دانشگاه ؟ شهریه اش چقدره ؟ وای چقدر دوره .
می گویند چه رشته ای به سلامتی ؟ این رشته بازار کار خوبی داره اگه تلاش کنی...
مشغول کاری تازه شوی
نمی پرسند حقوقت چقدره؟ اسم شرکتش چیه؟ جایش کجاست؟
می پرسند شغلت را دوست داری؟ صاحبکارت یا همکارات آدمهای خوبی هستند؟ این جور شغل ها جای پیشرفت دارد.
و در آخر اینکه فقط خود خود خودت هستی که براشون مهمی
زندگیتان پر از دوستان امن!