پرتال اجتماعی واکنش: چند ماه پیش «چینگ کو وو» رئیس چینی فدراسیون جهانی بوکس آماتور در سفرش به تهران و ملاقات با گودرزی وزیر ورزش و مسئولان فدراسیون بوکس، پیشنهاد راه‌اندازی بوکس بانوان ایران را مطرح کرد.

پیشنهادی که با استقبال مسئولان ورزش کشور روبه‌رو شد و قرار شد بوکس آماتور بانوان در ایران راه‌اندازی شود و آنها با موافقت فدراسیون جهانی با پوشش اسلامی در میادین بین‌المللی حاضر شوند.

موافقت ضمنی وزیر ورزش، مسئولان فدراسیون بوکس را امیدوار کرد تا معاونت امور بانوان خیلی زود وارد عمل شود و مجوز راه‌اندازی بوکس بانوان را صادر کند اما تا به امروز درخواست فدراسیونی‌ها بی‌جواب مانده و بانوان بوکس چشم‌انتظار چراغ سبز معاونت ورزش بانوان هستند.

چند وقت پیش زمانی که بحث راه‌اندازی بوکس بانوان مطرح شد، احمد ناطق‌نوری رئیس فدراسیون بوکس گفت‌: «همین که بوکس آقایان را نگه داریم، هنر کرده‌ایم».

این اظهارنظر در کنار سکوت مسئولان سبب شد تا اندک امیدها برای راه‌اندازی این رشته ورزشی از بین برود. اگر اخبار مربوط به بوکس را پیگیری کرده باشید قطعا نام صدف خادم هم به گوش‌تان خورده است؛ تنها دختر بوکسور ایرانی که مثل بقیه دختران بوکسور کشورمان مسیرش را تغییر نداده و به رشته‌هایی مثل کیک بوکسینگ نرفته، دوست دارد به افتخارات زیادی دست پیدا کند.

گفت‌وگوی «شهروند» با صدف خادم را در ادامه می‌خوانید:

احتمالا مخاطبان نام شما را شنیده‌اند ولی از بیوگرافی‌تان اطلاعی ندارند. از خودتان بگویید.
من متولد بهمن ماه و متولد تهران هستم، کارشناسی مهندسی ورزش می‌خوانم و ورزش را با شنا آغاز کردم. تا ۵ سالگی بسکتبال بازی می‌کردم ولی مصدوم شدم. ۶ ماه پایم در گچ بود و خیلی از این ورزش زده شدم. به همین دلیل پیگیر ورزش نشدم، درس خواندن را جایگزین ورزش کردم و به همین دلیل وزنم بالا رفت تا جایی که به خودم آمدم و دیدم کیلوگرم شده‌ام.‌سال تصمیم گرفتم دوباره دنبال ورزش بروم و بوکس را آغاز کردم.

چرا دوباره به بسکتبال برنگشتید؟
خیلی این ورزش را دوست نداشتم؛ ضمن این‌که بسکتبالیست‌ها هم برای افزایش جنگندگی‌شان، تمرین بوکس را انجام می‌دهند بنابراین برای من جذاب بود که سراغ این ورزش بروم. ضمن این‌که یک فیلم هندی دیدم و علاقه‌ام به بوکس بیشتر شد!

شما نخستین بانوی بوکسور ایرانی هستید؟
من نخستین کسی هستم که گفتم چرا فدراسیون بوکس بانوان ندارد؟ من نخستین کسی هستم که فقط دنبال بوکس رفته‌ام نه کیک بوکسینگ و سایر ورزش‌ها ولی هیچ‌گاه نگفته‌ام که نخستین بانوی بوکسور ایرانی هستم. من می‌خواهم این رشته راه بیفتد و اصلا مهم نیست که اولین باشم یا نباشم.

ولی در گفت‌وگوهای‌تان ادعا کرده‌اید که اولین هستید.
من اعلام کردم که نخستین بانوی بوکسور ایرانی هستم و خیلی‌ها پیام دادند که ما هم بوکس کار می‌کنیم، گفتم ایرادی ندارد بیایید باهم مسابقه بدهیم ولی هیچ‌کس جلو نیامد. برخی از آنها گفتند ما سبک وزن‌تر هستیم، گفتم ایرادی ندارد من کنترل شده ضربه می‌زنم ولی باز هم هیچ‌کس جلو نمی‌آمد. شاید من را در حد خودشان نمی‌دانستند. خیلی در جریان نیستم شاید قبلا هم بانوانی بودند که بوکس کار می‌کردند ولی به مسابقاتی نرفته‌اند. ما حتی داور و مربی بوکس هم داشتیم ولی هیچ خبری از آنها نیست.

برای راه افتادن این رشته در بخش بانوان چه کارهایی کرده‌اید؟
باید تأیید بزرگان گرفته شود، یک کارهایی انجام داده‌ایم و امیدوارم شرایط بهتر شود. موضوع مهم‌تر این است که باید بیایند از من تست بگیرند تا ببینیم من واقعا بوکسور هستم یا نه ولی مخالفت می‌کنند.

شاید این مخالفت‌ها به خاطر حجاب لباس بانوان در بوکس باشد.
مگر فوتبالیست‌ها چه کار کرده‌اند؟ دونده‌ها لباس محجبه دارند؟ من ۶ راند هم بوکس بازی کرده‌ام و مشکلی نداشتم. سخت هست ولی نشد، ندارد!

تمرین‌های مداوم و عدم حضور در مسابقات باعث نمی‌شود که دلسرد شوید؟
من تلاشم را می‌کنم، دست روی دست بگذارم که چه بشود؟ خدا گفته از تو حرکت از من برکت!

در اکثر مبارزات تان بازنده هستید یا برنده؟
(با خنده) مُشت خورم خوب است. البته این را هم بگویم که مشت خور یک بوکسور باید خوب باشد، تایسون می‌گوید این‌که زیر مشت‌ها دوام بیاوری، مهم‌تر از این است که مشت بزنی. دروغ چرا؟ من خوب مشت می‌خورم.

بانوان ورزشکار معمولا فرصتی برای آشپزی یا کارهای خانه ندارند، دراین‌باره به مشکلی بر نخوردید؟
من مدتی است که مجبورم کارهای خانه را خودم انجام بدهم بنابراین با برنامه‌ریزی این مشکل را حل کرده‌ام. من از ساعت ۵ صبح بیدار می‌شوم و تا شب کار می‌کنم، کارهای منزل و آشپزی هم جزیی از کارهایی است که روزانه انجام می‌دهم و مشکلی با آن ندارم و مطمئن باشید ثابت می‌کنم با کار و برنامه‌ریزی مناسب می‌توان موفق شد.