تقدیم به کسانی که دلشان با شنیدن اسمی به لرزه می افتد ولی........
من که نمیمیرم اگر از عشق محرومم کنی
دست از دلم برداری و.....
با غم هم آغوشم کنی
یاد آر آن روزی که با
اندوه پرسیدی زمن
نام ونشان عشق را ......!
گفتی که دلتنگ غزلهایی
ومی دانی که از اندام شعر من
چگونه می شوی آرام
وبا تشریح اندامت میان واژه هایی ......
وااااااااای
مرادرگیر ودار بازوان خویش به آنسوی جنون بردی
بگوبا من
تواز دلتنگی دریا میان وحشت توفان
ویا تنهایی ماهی میان تنگ تنگ وسفره سینها چه می دانی ؟
واما وای ....آری وای
به حال من که دل دادم به یاد تو،به نام تو
فقط دل دادم واما
دلی از تونبردم هیچ
بلی احساس من با تو شبیه حس بی خوابیست
تازه ،بکر،گنگ وعالی ومبهم
نکن اینگونه با احساس من بازی
منی که درغمت اکنون
شبیه پت پت پایانی وکمرنگ فانوسم
بدون توپراز یاسم پراز دودم ومایوسم
خداحافظ .......خداحافظ که از عشقت .....!
نه از عشقت که از بی حسیت اکنون
پراز یاسم ،پراز دودم ومایوسم .