گزیده هایی از فرخی یزدی

1-

ما را ز انقلاب،سر انتخاب نیست

چون انتخاب ما بجز از انقلاب نیست

دستور انتخاب به دستور داده است

دستی که جز به خون دل ما خضاب نیست

افراد خوب جمله زیان می کنند و سود

الا نصیب «احمد و یزدی و آنجناب» نیست

گر پرسشی کنی ز خطایای او،تو را

جز حرف مفسد فی الارض و حربه ی تهمت جواب نیست

نازم به محفلی که در آن بزم بی ریا

فرقی میان هیچکس از شیخ صدوق و دستغیب نیست

شهر خراب و شحنه و شیخ و شهش خراب

گویا در این خرابه به غیر از خراب نیست

رای خطا به دشمن خود می دهد کسی

کز فرط جهل صاحب رای صواب نیست

2-

غارت غارتگران شد مال بیت المال ما

با چنین غارتگرانی،وای براحوال ما

اذن غارت را به این غارتگران داده است سخت

سستی و خونسردی و نادانی و اهمال  ما

زاهد ما بهر استبداد و آزادی بجنگ

تا چه سازد بخت او تا چون کند اقبال ما

حال ما یکچند دیگر گر بدینسان بگذرد

بدتر از ماضی شود ایام استقبال ما

شیخ ها الوات و شاه و شحنه و شبرو شدند

متفق بر محور آزادی و استقلال ما

3-

هر لحظه مزن در،که در این خانه کسی نیست

بیهوده مکن ناله،که فریاد رسی نیست

شهری که شه و شحنه و شیخش همه مستند

شاهد شکند شیشه که بیم عسسی نیست

آزادی اگر می طلبی،غرقه به خون باش

کاین گلبن نو خاسته بی خار و خسی نیست

دهقان دهد از زحمت ما یک نفس اما

آنروز کخ دیگر ز حیاتش نفسی نیست

با بودن مجلس بود آزادی ما محو

چون مرغ که پابسته ولی در قفسی نیست

گر موجد گندم بود از چیست که زارع

از نان جوین سیر به قدر عدسی نیست

هر سر به هوای سر و سامانی ما را

در دل بجز آزادی ایران هوسی نیست

تازند و برند اهل جهان گوی تمدن

ای فارس مگر فارس ما را فرسی نیست

در راه طلب فرخی ار خسته نگردید

دانست که تا منزل مقصود بسی نیست

4-

باز گویم این سخن را گر چه گفتم بارها

می نهند این خائنین بر دوش ملت بارها

پرده های تار و رنگارنگی آید در نظر

لیک مخفی در پس آن پرده ها اسرارها

مارهای مجلسی دارای زهری مهلکند

الحذر باری از آن مجلس که دارد مارها

دفع این کفتارها،گفتار نتواند نمود

از ره کردار باید دفع این کفتارها

کشور ما پاک کی گردد ز لوث خائنین

تا نریزد خون ناپاک از در و دیوارها

مزد کار کارگررا دولت ما میکند

صرف جیب هرزه ها،ولگردها،بیکارهل

از برای این همه خائن بود یک دار کم

پر کنید این پهن میدان را ز چوب دارها

دارها چون شد بپا با دست کین بالا کشید

بر سر آن دارها،پاسدارها،سردارها

فرخی این خیل خواب آلود،مست غفلتند

این سخنها را بباید گفت با بیدارها.