لاله سوخته

تار و پود مصطفی یک لاله بود آنهم بسوخت

روزگار غریبی است دخترم! دنیا از آن غریبتر!   این چه دنیایی است که دختر رسول الله را در خویش تاب

نمی آورد؟                                                                    

این چه روزگاری است که «راز آفرینش زن» را در خود تحمل  

نمی کند؟                                                                                               

  این چه عالمی است که دُردانه ی خدا را از خویش می راند؟ روزگار غریبی است دخترم. دنیا از آن

غریبتر.

                                                                                                                                                                     آنجا جای تو نیست، دنیا هرگز جای تو نبوده است. بیا دخترم.، بیا، تو از آغاز هم دنیایی نبودی. تو از بهشت آمده

بودی، تو از بهشت آمده بودی...

                                                                            (کشتی پهلو گرفته)