شوق زیستن را از اندوه نبود تو از دست داده ام ..

نگران باد تنهایی باش برگ درخت پاییز

برگهای زمین خورده را زود میبرد

تو تاوان یک غروب دل انگیز فصل خزانی

آن لحظه که چشمان سیاه و نگاه پر مهرت

از مسیر تماشای ساده خلوت گزیده ای گذشت

انگار وسط جنگلی سرد و تاریک

آتشی روشن شد و

ماه هم بر بالای سرم ظاهر گشت

منتی بر من ندارد عشق

وقتی با نگاهی داغ لرزید قلب و

از نگفتن احساس ها و حرفهای تازه

به تنگ آمد سینه متروک

حس لرزان و پر طعم دوست داشتن خود پدید آمد

دیگر و پس از آن روز عاشقی

لذت فردای من بودی و فانوس شب های خیال

افسوس

بعد از کلی دلشوره و انتظار

با بغض گفت قاصدک

مسیر دلتنگی های تو به قبرستان میرسد

اکنون مانده ام با آه و حسرت

تو در سوگ یار هستی و من

شوق زیستن را از اندوه نبود تو از دست داده ام ..