سلام دوستانم

دیدنت

در هجوم دانه های ریز و درشت برف

گرمای تازه ای داشت

نبودنت

درد کمی نیست

بی تو

تمام خانه های شهر

تنگ و تاریک است

امروز

باران را بهانه کن و

تا انتهای کوچه بیا

دل است دیگر

در چشم به هم زدنی دلتنگت میشود

تو چه کردی با من

این روزها

گره افتاده به حوصله ام و

زبان آرامش را نمی فهمم

گناه کرده ام مگر

دلم داد میزند

زندگیم فقط تو را کم دارد

دور نشو از من و

باز به دیدارم بیا

عشق زمان و مکان نمی شناسد

روی دیوار سرد و سفید زمستان

با خون سرخ مینویسم

عشق راه کوتاهی نیست اما

عاقبت به بهار میرسد ..