محتاج یک خواب طولانی ام .

لعنت به این زندگانی
شعر این روزها
گفتن از عشق و تنهایی نیست
مثل سهراب و قایقش
که دیگر نیست
حرف امروز من
از سفره و دست های خالی ست
در برکه زندگی نمانده آبی و
ماهی های خیالم از خشکی تلف شده اند
با اندوه میگویم به تو
هیچکس مثل قلمم با خودم همدرد نیست
دیشب به وقت خاموشی دیدم در خواب
آمد بارانی و
سیاهی زمین را شست
و سهم همه را آب
مساوی داد
من به تعبیر آن خواب بیدار مانده ام
و الا امروز از فرط خستگی
محتاج یک خواب طولانی ام ..