تو

در کدام دیاری آزادی
به رویای یافتن تو
تا پایان غروب عمر سفر خواهم کرد
پاره میکنم زنجیر بردگی ذهن را
مشتی آدم تلخ
افکارم را به صلیب کشیده اند
سالهاست به هوای پرواز با تو
رنج میله های زندان زندگی خسته ام را
به دوش روح میکشم
درد من دیگر
خفتن با دردهای بیدار است
نه راه رفتن با زندگان خاموش
از هرکه پرسیدم نشانی سرزمین رهایی را
با چشمان بسته راه را نشان داد
در خیال خوشبختی و
روشنی فردای ماست آزادی
نه در ذهن های بیمار و افکار بسته
گاهی باید
مجروح کرد باورها را و
خود زنی کرد تا به حقیقت رسید ..