گزیده ای از منشور کوروش هخامنشی

منم کوروش ,شاه جهان ,شاه بزرگ,شاه دادگر,شاه بابل,شاه سومر و اکد,شاه جهان,پسر کمبوجیه,شاه بزرگ... آنگاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم ,همه مردم گامهای مرا با شادمانی پذیرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهریاری نشستم ,مردوک ( مردوخ :خدای بابلیان ),دلهای پاک مردم بابل را متوجه من کرد... زیرا من او را ارجمند و گرامی داشتم. ارتش بزرگ من به آرامی وارد بابل شد. نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. برده داری را برانداختم,به بدبختیهای آنان پایان بخشیدم ...من فرمان دادم که هیچکس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند وکسی آنان را نیازارند. خدای بزرگ از کردار من خشنود شد....او برکت و مهربانیش را ارزانی داشت. ما همگی شادمانه و در صلح و آشتی مقام بلندش را ستودیم ....من همه شهرهایی را که ویران شده بود از نو ساختم. فرمان دادم تمام نیایشگاه هایی را که بسته شده بود , بگشایند.همه مردمانی را که پراکنده و آواره شده بودند,به سرزمین خود برگرداندم و خانه های ویران آنان را آباد کردم ,باشد که دلها شاد گردد و هر روز در پیشگاه خدای بزرگ ,برایم زندگانی بلند خواستار باشند ....من برای همه مردم ,جامعه ای آرام مهیا ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم .