بگذار دستانت را رها کنم/

هر چندکه خود ملتسمانه آنها را در دست میفشارم/

بگذار نگاهم را از نگاهت بگیرم*

                                                           هرچند که به امید دیدن چشمانت پلک روی هم میگذارم/

این بار هم بگذار از تو بگذرم/

                                    هرچند که بی تو تا فردا هم نمیرسم/

ولی می روم وتورا ترک میکنم.اما بگذار نگویم چرا!؟

چون میدانم  طاقت گریه  چشمانت.چشمان زیبایت را ندارم.

بگذار بروم چون سرنوشت اینطور میخواهد-مرا رها کن*هرچند در تاریکی های زندگی بی  تو حیرانم.ولی می روم

چون فردایت را زیبا میخواهم .بگذار بگذرم از تو/

چون نمیخواهم در زندان محبت من اسیر بمانی.

پرنده سعادت من/

پرواز کن ودیگری را به کامیاری برسان.

هرچند میدانم تو هم مانند من اسیری/ولی برو

بگذار تورا خوشبخت نظاره گر باشم.

بگذار من دستخوش حوادث سرنوشت شوم/

بگذار با درد خود بمیرم/

                                                                زیرا در بی تو مردن تردیدی ندارم