در مـیان ســـایـه ها

مقدس بودن همیشه کافی نیست.

نمیدانم چرا دلم میخواهد این را بگویم ولی همیشه رازی هست.

نوشتن آدم را به وجد می آورد. ولی همیشه نوشتن کافی نیست.

گاهی نباید بود . گاهی بأید گریخت إز تمام بی معنی هایی که میتوان نوشت.

آن گاهی که همه ی نوشته ها ، نقاشی ها، خطاطی ها متجلی میشوند

تجلی انتظار ، غرور ، دل کندن إز روز ها. میگویند آدمی آن دم های آخر عاشق میشود.

او عاشق زندگی نیست ، عاشق روزهاییست که زندگی کرده.

او عاشق زندگی نیست که وعده ی عمر جاویدانش می دهی.

عزرائیل این را میفهمد......... من باور دارم. .

او حال امروز های مرا هم میفهمد .

من به تمام شدن هنوز عادت نکرده ام. به شروع شدن هم علاقه أی ندارم.

اما همه ی این ها هم کافی نیست. این حس را باید زندگی کرد.