بشنو از دل

<کاش در همان کودکی میماندیم تا بجای دلهامان سر زانوهامان زخمی میشد.>

قصه ی ما را همان اول لو دادند،همان جایی که گفتند: یکی بود و یکی نبود....

به واژگان دل نبند واژگان فریبمان میدهند وقتی حرف اول الفبا کلاه  سرش میرود فاتحه ی بقیه کلمات خوانده است.

اگر کسی را دوست میداری ترکش کن.اگر قسمت تو باشد باز میگردد.اگر هم باز نگشت یعنی به تو تعلق نداشت.پس همان بهتر که رفت...

جزیره ی دلم را برای آمدنت چراغانی کردم،اما تو بهانه کردی که از دریا میترسم

برایت آرزو کردم که چشمانت اگر خیس شد به شوق آرزو باشد نه تکرار غم دیروز

کاش میدانستی ما را فرصت آن نیست که روزهای رفته را از سر گیریم و لحظه های بی بازگشت را تمنا کنیم.کاش می دانستی فردا چه اندازه برای زیستن دیر و چه اندازه برای مردن زود است.

آزمون زندگی پر از قلابهائیست که وقتی اسیر طعمه اش میشویم تازه میفهمیم ماهیها بی تقصیرند،حسد،خشم،لذت،غرور،انتقام،شهوت...

من اسیر کدامین طعمه خواهم شد...

خداوندا دانشی عطا فرما تا از کناره این قلابها بگذرم که شاید دیگر فرصتی برای برگشتن به پاکی دریا نباشد.