شب زده

عزیز بومی ای هم قبیله رو اسب غربت چه خوش نشستی

تواین ولایت ای با اصالت تو مونده بودی تو هم شکستی

تشنه مومن به تشنه موندن غرور اسمت یار مابود

اون که سپردی به باد حسرت تمومه دارو ندار ما بود

کدوم خزون خوش اواز تو رو صدا کرد ای عاشق

که پر کشیدی بی پروا 

به جستوجوی شقایق

کنار ما باش که محزون به انتظار بهاریم

کنار ما باش که باهم خورشیدو بیرون بیاریم

هزار پرنده مثل تو عاشق گذشتن از شب به نیت روز

رفتن و رفتن صادق و ساده نیامدن باز اما تا امروز

خدا به همرات ای خسته از شب اما سفر نیست علاج این درد

راهی که رفتی رو به غروبه رو به سهر نیست شب زده برگرد