چهار نکته که درموردGPS باید دانست!

سیستم مکان یابی جغرافیایی جهانی یا همان GPS با شیوع استفاده از گوشی های هوشمند به سرعت در سراسر جهان و از سوی کاربران مختلف مورد استفاده قرار گرفته است و اکنون روزمره در نرم افزارهای مبتنی بر نقشه و جهت یابی از این ابزار استفاده می شود، ولی گویا کاربران از این ابزار که به وفور از آن استفاده می شود، اطلاعات اندکی دارند.

به گزارش «تابناک»، به نظر می رسد، کاربران گوشی های هوشمند، این روزها جزو پر استفاده ترین افراد از GPS هستند و از آن بر روی ابزارهایی نظیر نقشه های گوگل و بسیاری از بازی ها استفاده می کنند. 

گفته می شود، تا سال 2019 تعداد نرم افزارها و بازی هایی که از GPS استفاده میکنند به دو برابر میزان فعلی خواهد رسید اما GPS نگرانی هایی را نیز برای کاربرانی که به امنیت و حریم خصوصی خود اهمیت زیادی می دهند، به همراه دارد.

در این جا چهار نکته اساسی در مورد GPS را یادآور می شویم که شما نیز به عنوان یکی از کاربران استفاده کننده از این ابزار باید از آن ها اطلاع داشته باشید.

GPS برای اولین بار در آمریکا ساخته شد 

در واقع اصالت ابزار GPS به ایالات متحده بازمی گردد که برای اولین بار این ابزار در پایگاه نیروی هوایی «شریور» در کلورادو مورد استفاده قرار گرفت. این ابزار با استفاده از 24 ماهواره مخابراتی و جهت یابی و همچنین با استفاده از پایگاه های دریافت داده بر روی زمین ساخته شده است.

آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی آمریکا از سال 1960 تجربیات فراوانی را با ماهواره های موقعیت یابی داشته است و در همان زمان، نیروی هوایی و زمینی ایالات متحده نیز مشغول به کار بر روی تکنولوژی های موقعیت یابی ماهواره ای خاص خود بوده اند. نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده در سال 1974 اقدام به راه اندازی برنامه مشترک خود تحت عنوان NAVSTAR کردند و این تکنولوژی از آن زمان تا کنون پیشرفت های فراوانی داشته است.

در سال 2000 بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت ایالات متحده GPS را عمومی ساخت و اعلام کرد که از این پس شهروندان آمریکایی از محدودیت های استفاده از GPS رهایی پیدا می کنند و خواهند توانست موقعیت های جغرافیایی را بر اساس تکنولوژی ماهواره ای با دقت دهبرابر بیشتر از سابق تخمین زده و شناسایی کند.

در نتیجه، دیگر دولت ایالات متحده بابت استفاده از GPS از نهادهای مختلف و شهروندان آمریکایی هزینه ای دریافت نکرد و به این ترتیب بود که تحولی بزرگ در سیستم های مبتنی بر GPS چه در حمل و نقل و چه در بازی ها رخ داد و تا به امروز نیز ادامه پیدا کرده است.

این در حالی است که سایر کشورها از جمله روسیه، چین و برخی کشورهای اتحادیه اروپا در حال کار بر روی نسخه های مخصوص به خود از GPSهستند تا وابستگی خود به ایالات متحده را در این خصوص کاهش دهند. در واقع روسیه سیستم موقعیت یابی جغرافیایی مبتنی بر ماهواره خود را همزمان با GPS با نام GLONASS عرضه کرد و این سیستم تا اواسط دهه 2000 به حالت عملیاتی رسید؛ اما با این همه، هنوز سیستم GPS پوشش جغرافیایی بهتری از GLONASS داشت.

همچنین سیستم مشابه اتحادیه اروپا با نام «گالیله» قرار است تا سال 2020 تمامی سطح کره زمین را پوشش دهد و احتمالا بسیار دقیق تر ازGPS نیز خواهد بود، زیرا قادر به موقعیت یابی سانتی متری است. همچنین سیستم موقعیت یاب جغرافیایی چین نیز تا سال 2020 تکمیل خواهد شد.

اما چرا همه این کشورهای به نسخه های خاص خود از GPS نیازمند هستند؟ قطعا در هنگام یک برخورد و تنش نظامی دولت ها قادر به مختل کردن و متوقف کردن خدمات ماهواره ای برای موقعیت یابی جغرافیایی هستند و در این شرایط قطعا در اختیار داشتن یک جایگزین اهمیت بسیاری دارد، زیرا بدون دسترسی به سیستم GPS هیچ کشوری قادر به شناسایی اهداف نظامی نخواهد بود.

GPS حتی وقتی گوشی شما خاموش باشد نیز فعال است

نکته جالب در مورد سیستم GPS این است که می توان از آن به عنوان یک شاهد برای وقوع جرایم در موقعیت های جغرافیایی استفاده کرد. موارد متعددی در استفاده از GPS در دادگاه ها موجود است؛ از جمله ماجرای قتل «ریچل اوریلی» در سال 2007 و همچنین ماجرای دادگاه «عدنان سید» در سال 1999.

یکی از دلایل این موضوع این است که سیستم GPS حتی در زمانی که گوشی هوشمند کاربر خاموش باشد، هنوز قادر به رصد موقعیت جغرافیایی است. دلیل واضح است: برخی از گوشی های هوشمند حتی وقتی خاموش شوند، عملکردهای محدودی را همچنان صورت می دهند. در نتیجه برای از کار انداختن کامل GPS لازم است، باتری گوشی به شل کامل خارج شود.

همچنین برای مواردی که کاربر نخواهد از طریق GPS رصد شود، گزینه هایی وجود دارد. یکی از مؤثرترین آنها قرار دادن گوشی در حالت Airplane Mode است؛ اما این حالت نیز بر روی همه گوشی های هوشمند جوابگو نیست. این در حالی است که هکرها قادرند حالت Airplane Mode را بر روی گوشی کاربر جعل کنند، در حالی که گوشی واقعا بر روی این حالت قرار ندارد.

در واقع کاربرانی که نمی خواهند هرگز توسط GPS رصد شوند، باید از حمل هرگونه دستگاهی مجهز به این سیستم یا قادر به ارسال سیگنال های رادیویی مانند بلوتوث یا WiFi پرهیز کنند!

البته این روزها نرم افزارهایی وجود دارد که به شما اجازه می دهد، بر روی گوشی هوشمند خود یک مکان یابی مبتنی بر GPS جعلی ایجاد کنید. گزارش ها حاکی از این است که اکنون گروه داعش از این ابزارها برای محافظت از خود در برابر شناسایی جغرافیایی استفاده می کنند.

از سوی دیگر، موضوع اطلاعاتی که با فعال کردن GPS از روی دستگاه شما خوانده میشود نیز با اهمیت است. بیشتر کاربران دقیقا درک درستی از میزان اطلاعات و ماهیت اطلاعاتی که با فعال کردن GPS در اختیار یک نرم افزار قرار می دهند، ندارند و لذا لازم است تا قبل از صدور مجوز برای نرم افزارها در راستای دسترسی و کنترل GPS گوشی، به دقت اطلاعاتی را که توسط آن نرم افزار خوانده می شود، بررسی کنید.

جهت یابی مبتنی بر GPS همواره دقیق نیست

واقعیت این است که GPS همواره و صد در صد دقیق نیست و می تواند کاربران را در موقعیت های ناخواسته و حتی خطرناک قرار دهد. شواهد زیادی از گم شدن کاربران در استفاده از GPS گزارش شده است که شاید معروف ترین آنها ماجرای سال 2009 در نشنال پارک کلیرفنیا در نوادا باشد که طی آن یک زن به همراه کودک شش ساله خود برای پنج روز گم شدند و قبل از آن که پارکبان ها به کمک آنها برسند، کودک شش ساله جان خود را از دست داده بود. دلیل گم شدن این دو نفر اطلاعات اشتباهی بود که از طریق GPS گوشی در مورد جهت یابی به آنها داده شده بود.

قطعا سیستم GPS در این گونه موارد تنها متهم ماجرا نیست؛ اما می تواند منجر به فاجعه هایی اساسی شود. اتکا به اطلاعات GPS می تواند منجر به قدم گذاشتن در مسیر اشتباه و حتی به قیمت از دست دادن جان افراد نیز تمام شود.

GPS می تواند مغز ما را دچار تحول کند

از آنجایی که GPS یک پدیده نوظهور است، هنوز دانشمندان و محققان اطلاعات درستی از اثرات آن بر مغز انسان ندارند؛ اما تحقیقات اخیر نشان می دهد، اتکا به GPS برای مغز انسان به هیچ وجه مناسب و مفید نیست.

بر اساس یک تحقیق در سال 2000 که از سوی محققان بریتانیایی صورت گرفته است، اتکای بسیار زیاد به استفاده از GPS می تواند منجر به مختل شدن بخش «هیپوکامپ» در مغز انسان شود. این بخش در مغز مسئولیت تجزیه و تحلیل و پردازش داده های مربوط به جهت یابی بیرونی و فضایی را بر عهده دارد.

این امر ناشی از آن است که اتکا به GPS قدرت مغز ما برای تصویرسازی از نقشه و جهت یابی را به شدت کاهش می دهد و منجر به آن می شود که به مرور زمان استفاده بیش از حد از GPS باعث کوچک شدن بخش «هیپوکامپ» در مغز شود. این موضوع با مطالعه بر روی مغز شانزده راننده تاکسی در لندن مطرح شده است.