حی علی العزا

از عــــرش ... از میــــــــان حسینـیـه خــــدا آمـــد صــــدای نالـــه «حـی علــی العـزا» جمــــع ملائکـه همـــه گریــــان شـدند و بعد گفـتنـد تسـلـیــت همـــه بر ســـــاحت خــدا جبریل بال خـــدمت خـــود را گشـــود و گفت یارب اجــــازه هست شــوم فرش این عــزا ؟ آدم زجنـــت آمــــــد و نالـــه کنــــان نشست در بـزم استـجــــــابـت بـــی قـیـد هــر دعـــا او کـه هــزار بــار به گــــــریــه نشستـــه بود یک «یا حسین» گفت و همان لحظه شد به پا آری تمــــــام رحمــت خـــود را خــدا گرفت... گستــــرد بر محـــــرم این اشـک و گریـــه ها آنگاه گفت : روضـــه بخـــوان «ایها الرسول» جــــانـم فــــدای تشنـــــه لب دشــــت کربلا *********** روضـــه تمـــام گشــت ولی مـــادری هنـــوز آیــد صــدای گریـــه اش از بین روضـــــه ها